پیش بینی قابلیت اطمینان اجزای الکترونیکی سیستم ابزاردقیق و کنترل توربین گاز

هدف از مهندسی قابلیت اطمینان یافتن روشها و ابزارهایی برای تشریح قابلیت اطمینان، تعمیرپذیری، در دسترس بودن و ایمنی دستگاه ها و سیستم به منظور پشتیبانی توسعه و تولید و مهندسی کردن ساخت با مشخصات بهینه و صرفه جویی در هزینه ها و زمان می باشد. با پیشرفت علم به خصوص در زمینه الکترونیک، سیستمهای کنترل و ابزاردقیق نیز پیشرفت قابل توجهی نموده اند. سیستمهای کنترل و ابزاردقیق در واقع قلب یک مجموعه صنعتی می باشند و عملکرد مطلوب یک واحد صنعتی وابسته به عملکرد مطلوب سیستم کنترل و ابزاردقیق آن واحد صنعتی می باشد. با توجه به اهمیت فراوان توربین و کاربرد وسیع آن در صنعت کشورمان، در این پروژه، روشی جامع برای پیش بینی قابلیت اطمینان مدارات الکترونیکی سیستمهای کنترل و ابزاردقیق این دستگاه صنعتی ارائه گردید. نوآوری این پایان نامه عبارتست از ایجاد ارتباط بین روشهای ارزیابی و پیش بینی قابلیت اطمینان با روشهای تحلیل مدارهای الکترونیکی، که اجازه می دهد پیش بینی قابلیت اطمینان به صورت پیوسته و با توجه به شرایط عملیاتی مدار انجام گیرد. هدف از انجام این پروژه بررسی روشهای پیش بینی قابلیت اطمینان اجزای الکترونیکی و انتخاب روشی برای پیش بینی قابلیت اطمینان مدارات الکترونیکی به کار رفته در توربین و به طور کلی در صنعت می باشد. بدیهی است که یکی از فاکتورهای مهم در صنعت کم کردن تعداد خرابیها و به کار بردن دستگاه هایی که نرخ خرابی کمتری دارند، می باشد. در این پروژه روشی ارائه شده است که مدارات پس از طراحی یا قبل از خریداری و قبل از به کارگیری از نظر قابلیت اطمینان مورد بررسی قرار گیرند که در صورتیکه نرخ خرابی آنها قابل قبول آن واحد صنعتی بود به کار گرفته شوند. با مطالعه مقالات مختلف و در نظر گرفتن نوع مدارات الکتریکی، و توجه به این مطلب که المانهای مدارات پس از خرید و یا پس از طراحی مشخص می باشند، بهترین روش پیش بینی مدارات ذکر شده روش آماری از پایین به بالا می باشد که برای این روش استانداردهای مختلفی برای پیش بینی وجود دارد. نتیجه بدست آمده از انجام این پروژه معرفی روشی برای پیش بینی قابلیت اطمینان مدارات الکترونیکی مورد استفاده در توربین (صنعت)، با توجه به تنوع مدارات الکترونیکی به دلیل وجود سازندگان مختلف این مدارات، و امکان پیش بینی نرخ خرابی مدارات جایگزین برای مدارات با نرخ خرابی بالا، می باشد. همچنین، در یک مدار الکترونیکی شناسایی فاکتورها و المانهایی از مدار که بر نرخ خرابی اثر بیشتری دارد، می باشدکه برای بهبود نرخ خرابی مدار، باید از المانهایی که نرخ خرابی کمتری دارند، استفاده نموده و همچنین بهترین شرایط عملکرد را برای کم کردن اثر این فاکتورها به کار گرفت. از نتایج مهم دیگر این پروژه، می توان از به کارگرفتن مدارات مجتمع به جای مدارت مجزا، همچنین استفاده از مدارت مجتمع با تکنولوژی mos به جای تکنولوژی ttl، برای کم کردن نرخ خرابی، اشاره نمود. که نتیجه موارد ذکر شده کم کردن نرخ خرابی مدارات الکترونیکی توربین و صرفه جویی در زمان و هزینه می باشد. کلمات کلیدی: قابلیت اطمینان، پیش بینی، نرخ خرابی، سیستمهای کنترل و ابزاردقیق، توربین