طرح ملی گویش شناسی ایران شماره 13 ( 20 روستا در شمال استان لرستان)

سرزمین پهناور ایران دربردارنده یک ملت واحد است که با زبانها، گویش ها و لهجه های گوناگون محلی در ادبیات غیررسمی سخن می گویند.هدف از این پژوهش نجات گویشهای رو به زوال و پاسداری از میراث زبانی و آشکار کردن تاریخی گویش برای گویشوران است تا خود در حفظآن کوشا باشند.هدف از این پژوهش مقایسه گونه های زبانی 20 روستا در شمال استان لرستان برای تعیین شباهتها و تفاوتهای بین آنها می باشد. نمونه گیری و روش کار به صورت میدانی و مستقیم در 20 روستا در شمال استان لرستان صورت گرفته است سپس داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است تا نکات دستوری ، آوایی،ساختواژی و نحویی ار انها استخراج شود.این پژوهش به صورت میدانی و کتابخانه ای انجام شده است. با توجه به داده های بررسی شده،با تحلیل آوایی داده ها این نتیجه حاصل شد که بین گونه های زبانی آبادی های شمال لرستان تفاوت های آوایی وجود دارد. و با تحلیل صرفی و دستوری و واژگانی نیز این نتایج به دست آمد که بین گونه های زبانی مورد بررسی شده در 20 آبادی شمال استان لرستانتفاوتهای صرفی،دستوری و واژگانی وجود دارد. و نتیجه نهایی اینکه در بین گونه های زبانی مورد بررسی تعداد11 گونه زبانی، لهجه هایی از گویش لری (روستاهای آقایی،برآفتاب،چمنار،چنارستان،حاجی آباد،خورهه،درهاسبر،شریف آباد،کرچیان،محمودآباد،نیله سفید)و تعداد9 گونه ربانی لهجه هایی از گویش لکی( روستاهای پرسک،جولاکمر،چشمه برقی ،چشمه خانی ،زالی آباد ،شیخ آباد، علی آبادجوانمرد، مرادآبادو شمس آباد ) هستند.