بررسی نقش یادگیری اجتماعی در تبیین نگرش دانشجویان پسر نسبت به خشونت علیه زنان

خشونت علیه زنان، یکی از شایع ترین نوع جرایم خشونت آمیز، در جهان محسوب می شود، اگر چه دامنه دقیق خشونت علیه زنان در میان جوامع شناخته شده نیست. زنان از هر سطح اجتماعی و اقتصادی، حرفه ای، پس زمینه های قومی و فرهنگی که باشند، توسط مردان مورد خشونت قرار می گیرند. نگرش های اجتماعی نسبت به خشونت علیه زنان در 30 سال اخیرظاهر شدند و به عنوان متغیر مهم در رابطه با رفتار فرد عمل می کنند. لذا با توجه به اهمیت مساله ی حاضر و نحوه ی حضور و تاثیر آن در زندگی افراد، پژوهش حاضر می کوشد با کمک اطلاعات تجربی به دست آمده از تحقیق و چهارچوب نظری که مبتنی بر نظریه یادگیری اجتماعی می باشد، در سطح توصیف به شناسایی نوع نگرش نسبت به خشونت علیه زنان در میان دانشجویان بپردازد و سپس به تبیین علل نگرش نسبت به خشونت علیه زنان در میان دانشجویان به عنوان بخشی از جوانان جامعه بپردازد. روش پژوهش پیمایشی می باشد و اطلاعات حاصل براساس ابزار پرسش نامه ی خود اجرا گردآوری شده است. جمعیت تحقیق مورد مطالعه ، کلیه ی دانشجویان پسر دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 92 – 91 بوده که تعداد کل آنها برابر با 3286 نفر است. از این تعداد ، 344 نفر براساس نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم هر دانشکده مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج داده های توصیفی حاکی از این است که نگرش نسبت به خشونت علیه زنان در میان دانشجویان در سطح میانه می باشد. متغیرهای کیفیت هنجاری تصوری خانواده و تعاریف خنثی کننده دارای رابطه مثبت و معنی دار با نگرش نسبت به خشونت علیه زنان می باشد. همچنین تحلیل رگرسیون چندگانه گویای آن است که از میان شش متغیر مستقل(کیفیت هنجاری تصوری خانواده، کیفیت هنجاری تصوری دوستان،تعاریف خنثی کننده، تقلید، بازدارندگی تصوری و عکس العمل تصوری)، متغیر تعاریف خنثی کننده، قوی ترین پیش بینی کننده ی نگرش نسبت به خشونت علیه زنان می باشد.