بنی اسرائیل در قرآن و کتاب کافی

بنی اسرائیل نام قومی است که در آیات مختلف قرآن مطالبی درباره آن ها بیان شده است. هرچند این عنوان بیشتر برای پیروان آیین حضرت موسی (ع) و دین یهود به کار می رود اما این قوم از زمان حضرت یعقوب (ع) شکل گرفت و در دوره های بعد هم وجود داشتند به گونه ای که حدود یک چهارم از آیاتی که در آن ها واژه بنی اسرائیل آمده درباره افرادی از این قوم است که در زمان پیامبر اسلام (ص) زندگی می کردند. به گفته قرآن خداوند قوم بنی اسرائیل را بر سایرین "تفضیل" داد. ظاهراً این تفضیل به جهت نعمت های خاص خداوند نسبت به آن ها بود که چه در عصر خود آن ها و چه در تمام اعصار بعد منحصر به این قوم بوده است که از جمله آن ها می توان به عبور آن ها از دریا، جوشیدن آب از سنگ، زندگی دوباره بعد از مرگ و ... اشاره کرد. هرچند که این قوم نه تنها شکرگذار این نعمت ها نبودند بلکه با گناهان بسیار زمینه ساز نزول غضب الهی بر خود شدند. علت گناهانی که بنی اسرائیل مرتکب شدند، روحیات و صفات خاص آن ها بود. این قوم گروهی دنیا دوست و هواپرست بودند و به دلیل این ویژگی ها بود که هرگاه مطلبی را مخالف با خواسته های خود می دیدند در مقابل آن عکس العمل نشان می دادند و حتی از کشتن پیامبران نیز ابایی نداشتند تا جایی که در قرآن به عنوان گروهی پیامبر کش معرفی شدند. از آنجا که پیامبران بسیاری بین بنی اسرائیل مبعوث شدند، نوع برخورد و رفتار این قوم با پیامبران نیز مسئله ای دیگر است که در آیات مختلف قرآن به آن پرداخته شده است و در اکثر موارد به دلیل رفتار های ناپسندی که در قبال آن ها داشتند، مورد مذمت قرار گرفتند. هرچند که با توجه به روحیه و صفات خاص بنی اسرائیل د رفتار آن ها با پیامبران مختلف نیز در اکثر موارد نکوهیده است. گناهان بنی اسرائیل، عواقبی را هم برای آن ها در پی داشت که بعضی از آن ها در این دنیا بر آن ها وارد شد و بعضی دیگر مربوط به آخرت است.