اعراب و بلاغت نهج البلاغه (خطبه 111 تا 122)

بررسی سخنان حضرت علی× در نهج البلاغه، بطور کامل و ازهمه جهات برای مدت کوتاه، امکان پذیر نیست؛ لذا این پایان نامه در خلال پرداختن به دو موضوع إعراب و بلاغت، که از شاخصه های مهم در ارزش گذاری یـک متن هستند، تأثیراین دو موضوع را در خطبه های(111 الی122)، مورد بررسی قرار داده است. تا در پی این بررسی، به این سوال پاسخ دهد که آیا نکات وشاخصه های اعرابی و بلاغی موجود در این کتاب شریف، در فهم مقصود امیر مومنان علی×اثرگذار است یا خیر؟ از این رو، به منظور دست یابی به این اثرگذاری، ابتدا در بخش إعراب، مفردات و جمل بررسی و نیز نکات شاخص وبرجسته نحوی تا حدّ امکان استخراج شده است؛ و سپس در بخش بلاغت، با مدّ نظر قرار گرفتن هر سه حوز? معانی، بیان و بدیع، نکات و موضوعات مهم در هر یـک از این حوزه ها بررسی شده است. آنچه از پس این بررسی ها نمایان گردید این است که بدون توجه به نکات اعرابی وبخصوص بلاغی متن نهج البلاغه،نمی توان برداشت صحیح وقابل قبولی از سخنان امام علی(×)، داشت. همچنین با توجه به اختلافات در حوزه اعراب وبخصوص بلاغت، گاهی می توان اذعان کرد؛ که در برداشت از مراد اصلی حضرت به اشتباه رفته اند. بنابراین؛ برای هرگونه برداشت از سخنان حضرت ، باید توجه خاص به این دوحوزه (اعراب، بلاغت)، مبذول داشت. کلید واژه ها: إعراب، بلاغت، نهج البلاغه.