بررسی کیفیت محیط شهری با تأکید بر فضاهای عابر پیاده (مطالعه موردی : بخش مرکزی شهر ساری)

فضاهای عمومی مهمترین بخش شهر محسوب می شوند و مکانهایی برای برخوردها و کنشهای متقابل میان افراد است. یکی از این فضاها پیاده روها هستند. پیاده رو یکی از مهمترین شبکه های ارتباطی است. این شبکه از آن جهت دارای اهمیت است که در مقیاس حرکت انسانی قرار دارد. از این رو باید از نظر سهولت در حرکت، نقاط مکث و نقاط دید، کاملا بی مانع باشد. لذا تأکید و توجه به مفهوم کیفیت محیط شهری و فضاهای جمعی بویژه پیاده روی ضروری است. هدف از این تحقیق دستیابی به چارچوب نظری در رابطه با بررسی کیفیت فضاهای جمعی، با تأکید بر فضاهای عابر پیاده بوده است. همچنین بررسی وضعیت فعلی فضاهای پیاده بخش مرکزی شهر ساری و شناخت کمبود و نقایص آن و نهایتا ارایه راهکارها و پیشنهادات جهت بهبود شرایط فعلی، بخش مرکزی شهر ساری به عنوان قلب تپنده شهر که بیشترین سفرهای درون شهری و مراجعات شهروندان به آنجا صورت می گیرد، بوده است. موضوع اصلی تحقیق بررسی کیفیت محیط شهری با تأکید بر فضاهای عابر پیاده بخش مرکزی شهر ساری است. روش تحقیق پیمایشی است. بدین صورت که محقق با مجموعه ای از شاخصها و معیارها با برقرار کردن رابطه بین متغیرها در پایان به یک نتیجه مشخص می رسد. برای ساختن شاخصهای تحقیق، از کتب و منابع مرتبط با موضوع و کمک اساتید راهنما و مشاوره استفاده شد . پس از تهیه ابزار تحقیق، روایی و پایایی آن مورد سنجش قرار گرفت. و پس از تأیید بررسی میدانی انجام شد سپس اطلاعات حاصل به کمک نرم افزار spss مورد بررسی قرار گرفت. و برای تعمیم اطلاعات نمونه به جامع، ابتدا آزمونی نرمالیتی برای شاخصها به عمل آمد و پس از تعیین مسیر به کمک آزمون t تک مقداره و آزمون دو جمله ای سطح مطلوبیت عملکردی، شاخصها، سنجش شد. و در نهایت با استفاده از آزمون فریدمن شاخصهای مورد بررسی از لحاظ مطلوبیت رتبه بندی گردید. یافته های تحقیق گویای آن است که کیفیت محیط شهری در 4 شاخص کالبدی و محیطی، زیبایی شناختی، اجتماعی و روانشناختی و آسایش و دسترسی در دو وضعیت نامطلوبی قرار دارد.