بررسی سلیقه موسیقایی بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

این پژوهش برای دستیابی به الگوهای مصرف موسیقی بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد و عوامل اجتماعی موثر بر سلیقه موسیقایی آنان صورت گرفت. سلیقه، طبق نظر بوردیو ظرفیت یا توانایی به کارگیری گروهی از اشیا یا اعمال، به صورت مادی و نمادین و به معنای مجموعه ای از ترجیحات متمایز کننده تعریف شد. در بخش میانی نظری، سه دیدگاه طبقاتی بوردیو، دیدگاه مصرف فرهنگی ریچارد پیترسون و دیگاه انگیزش شناختی مورد بحث قرار گرفت و بر اساس این دیدگاه ها و با توجه به این که تحقیقات پیرامون سلیقه موسیقایی بر انجام روش های کیفی و در نظر گرفتن عاملیت توجه خاصی نشان می دهند تلاش کردیم با روش کیفی و انجام مصاحبه عمیق، سلیقه موسیقایی را در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد ارزیابی کنیم. بدین منظور تیپ های متفاوتی از طرفداران سبک های شاخص موسیقی انتخاب و مصاحبه با آنان انجام شد. برجسته ترین نتایج پژوهش این بود که سلیقه موسیقایی در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان ابزاری برای ایجاد تمایز فرهنگی طبقاتی به کار نمی رود و مکانیسم های دیگری بر روی ذایقه موسیقایی فرد اثر می گذارد. اثرپذیری از گروه مرجع، کاربرد موسیقی به عنوان ابزاری برای گریز از شرایط خاص یا مقابله با آن یا به عبارتی ابزار مقاومت و اعتراض، ابزاری برای ایجاد تمایز افقی و اعلام پیام هویتی، تاثیر فراگیریی ساز خاص و جهت گیری قومی از جمله مهمترین عواملی بود که در این پژوهش به عنوان عامل موثر بر سلیقه موسیقایی فرد آشکار شد.