مقایسه اثر بخشی روش های درمانی شناختی رفتاری گروهی و انفرادی بر کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر درمان شناختی رفتاری گروهی و انفرادی در کاهش علائم اختلال اضطراب اجتماعی دختران سال دوم دبیرستان بود. نمون? پژوهش از سی نفر از دانش آموزان سال دوم دبیرستان های منطق? یک آموزش و پرورش تشکیل می شدو روش مورد استفاده در این تحقیق ،روش نمونه گیری تصادفی ساده است .این نمونه شامل دانش آموزان نوجوانی است که در سن 16 سالگی قراردارند . براساس ملاک شمول نمر? هشتاد و بیشتر در پرسشنام? اضطراب اجتماعی لیبوویتس(1987) و بر پای? معیارهای تشخیصی dsm-iv-tr برای اختلال اضطراب اجتماعی انتخاب شدند و ازبین سی نفر، دوازده نفر که بیشترین نمره را کسب کرده بودند، انتخاب شدند و به طور تصادفی، شش نفر از آنان به گروه شناختی رفتاری گروهی و شش نفر به گروه شناختی رفتاری انفرادی تخصیص یافتند. روش مورد استفاده در این تحقیق ،روش پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. نمونه ها به طور تصادفی در دو گروه 6 نفره جایگزین شدند. گروه درمان شناختی رفتاری گروهی، به طور جداگانه، تحت دوازده جلس? درمانی و درمان شناختی رفتاری انفرادی، تحت شانزده جلس? درمانی برگرفته از الگوی هیمبرگ قرار گرفتند. تحلیل ویلکاکسون بر نمره های پیش آزمون و پس آزمون هریک از گروه ها در پرسشنام? اضطراب اجتماعی لیبوویتس نشان داد که هر دو روش درمان شناختی رفتاری گروهی و انفرادی، در کاهش میزان اضطراب اجتماعی دختران دبیرستانی اثربخش بوده و با استفاده از روش یو مان ویتنی مشخص شد که درمقایس? روش های درمانی شناختی رفتاری گروهی و انفرادی، درمان گروهی بر درمان انفرادی برتری دارد.این نتایج در مرحله پیگیری درمان،پس از یک ماه نیز تأیید شد. مطابق نتایج بدست آمده از این تحقیق،نتایج نشان داد که هر دو روش شناختی رفتاری گروهی و شناختی رفتاری انفرادی بر اساس الگوی هیمبرگ دراختلال اضطراب اجتماعی می تواند در کاهش نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی درنمونه دانش آموزان دختر ایرانی موثر باشد.