تاثیر تمرین ذهنی بر کنش های اجرایی و نشانه های بالینی در کودکان مبتلا به اختلال کاستی توجه / فزون کنشی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی تمرین ذهنی بر نشانه های بالینی و کنش های اجرایی در کودکان دارای اختلال کاستی توجه/ فزون کنشی در شهرستان شاهرود است. پژوهش شبه آزمایشی و نمونه ی آماری این پژوهش شامل 30 کودک از میان دانش آموزان 12-8 ساله است که در مدارس ابتدایی شهرستان شاهرود به تحصیل اشتغال داشته اند و به روش غربال گری بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شده اند.برای نمومه گیری پس از تعیین جامعه آماری، به اداره آموزش پرورش شهرستان مراجعه کرده و لیست مدارس را دریافت نموده و بر اسااس انتخاب تصادفی تعداد پنج مدرسه انتخاب شدو سپس ب مدارس مراجعه و کودکان دارای اختلال شناسایی شدند. ابزار های بکار رفته در این پژوهش شامل آزمون عملکرد پیوسته،آزمون فراخنای حافظه ارقام وکسلر،فرم کوتاه آزمون هوش تجدید نظر شده ی کودکان وکسلر، ویرایش چهارم مقیاس سوانسون، نولان و پلهام فرم 18 سوالی، برج لندنو آزمون استروپ و همچنین جهت در مان شناختی از نرم افزار تمرین ذهنی استفاده شده است. در تحلیل داده ها برای آزمون فرضیه های پژوهشی از روش آزمون تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری های مکرر جهت مقایسه تغییرات ایجاد شده در شاخص های کارکردهای اجرایی (به جز برنامه ریزی) استفاده شده است و برای تجزیه و تحلیل برنامه ریزی و نشانه های بالینی افراد در دو زمان قبل و بعد از اتمام مداخله از آزمون تی دو گروه مستقل استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که تمرینات ذهنی انجام شده در کاهش نشانه های بالینی و بهبود کنش های اجرایی شامل نگهداری توجه، حافظه ی کاری و برنامه ریزی موثر بوده است ولی در بازداری پاسخ، تفاوت معنی داری دیده نشد