رابطه سبک تدریس و خودپنداره با فرسودگی شغلی در معلمان زبان انگلیسی

پژوهش حاضر به منظور پیدا کردن رابطه ی سبک تدریس و خود پنداره با ابعاد سه گانه ی فرسودگی شغلی در بین معلمان زبان انگلیسی طراحی شده است. همچنین این مطالعه سعی بر آن دارد تا پیشگوهای فرسودگی شغلی را توسط سبک تدریس و خود پنداره معلمین دریابد. 110 معلم زبان انگلیسی (40 مرد و 70 زن) از بخش های آموزشی اعم از خصوصی و عمومی در مشهد در این مطالعه شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات، سه پرسشنامه شامل پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (1981)، سبک تدریس گرشا (2002) و پرسشنامه خودپنداره بک (1978) بین معلمین توزیع شد. در تحیل داده ها ابتدا فرمول همبستگی پیرسون برای پیدا کردن رابطه بین ریزمقیاس های سبک تدریس و فرسودگی شغلی، خود پنداره و فرسودگی شغلی مورد استفاده قرار گرفت. سپس با استفاده از رگرسیون خطی چند متغیره بهترین پیشگوهای فرسودگی شغلی، در میان متغیرهای مستقل سبک تدریس و خودپنداره مشخص شد. آزمون t برای پیدا کردن تفاوت سطح فرسودگی شغلی و سبک های تدریس بین معلمین شاغل در مدارس و مدرسین موسسات خصوصی استفاده شد. در نهایت، تحلیل واریانس برای تشخیص تفاوت احتمالی بین معلمین با سوابق کاری مختلف درجهت استفاده از سبک های تدریس به کارگرفته شد. نتیجه نشان داد که ابعاد فرسودگی شغلی معلمین ارتباط قابل توجهی با برخی از سبک های تدریس و خودپنداره آن ها دارد. همچنین بهترین پیشگوها برای خستگی عاطفی روش های تدریس اقتدارگرایانه ، تسهیل کننده، نمایندگی دهنده و خودپنداره؛ برای احساس کفایت شخصی نیز روش های تسهیل کننده، نمایندگی دهنده و خودپنداره؛ و برای مسخ شخصیت خودپنداره بودند. علاوه براین، داده ها نشان می دهد تفاوت معنا داری بین سطح فرسودگی شغلی و سبک تدریس معلمین مدرسه و مدرسین موسسه بوده است. در نهایت، با توجه به سبک تدریس تفاوت معنا داری بین معلمین با تجربه متفاوت دیده شد.