تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی با تأکید بر بهینه سازی الگوی زراعی پایدار مطالعه موردی دشت ماهیدشت

یکی از راهکارهای اساسی جهت افزایش کارایی مصرف آب، به عنوان یک منبع کمیاب و استفاده حداکثر از منابع آب موجود، انتخاب الگوی بهینه کشت است. هدف اصلی این مطالعه ارائه و بکارگیری یک مدل برنامه ریزی ریاضی برای تعیین الگوی بهینه کشت، به منظور دستیابی همزمان به اهداف اقتصادی کشاورز و اهداف زیست محیطی بویژه منابع آبی است. بدین منظور با استفاده از الگوهای برنامه ریزی ریاضی از جمله الگوهای برنامه ریزی خطی متعارف، آرمانی قطعی و آرمانی فازی، برای دست یابی به اهداف مطالعه، الگوهای مختلف زراعی برای اراضی دشت ماهیدشت پیشنهاد شده است.. در این مطالعه ابتدا الگوی پیشنهادی در برنامه ریزی خطی متعارف (تک هدفه) ارائه شده و سپس با استفاده از نتایج بدست آمده از مدل برنامه ریزی خطی متعارف، در مدل برنامه ریزی آرمانی قطعی و فازی الگوهایی در چهار سناریو ارائه می شود. در سناریوهای الگوی برنامه ریزی آرمانی قطعی و فازی، اولویت اول اهداف به ترتیب در سناریو اول با حداکثر کردن بازده برنامه ایی، سناریوی دوم با حداقل کردن هزینه های سرمایه گذاری نقدی، سناریو سوم با حداقل کردن مصرف آب و سناریو چهارم با حداقل کردن مصرف کودها و سموم شیمیایی می باشد. سناریوی برتر مطالعه در الگوی برنامه ریزی آرمانی فازی که با استفاده از تابع فاصله ای اقلیدوسی بدست خواهد آمد، سناریو سوم با افزایش بازده برنامه ایی به میزان 5 درصد و کاهش هزینه های سرمایه گذاری نقدی، آب مصرفی، کود شیمیایی مصرفی و سموم شیمیایی مصرفی به ترتیب به میزان 81/0، 12/5، 25/15 و 88/7 درصد، خواهد بود.