بهینه سازی هورمونی محیط کشت پرآوری سیب ژنوتیپ کمیاب توسرخ

این تحقیق شامل بررسی اثرات ترکیب های متفاوت مواد تنظیم کننده رشد، ga3 در سه سطح (0و3و6 میکرومولار) وbap در چهار سطح (0و2و4و6 میکرومولار) بر جنبه های مختلف پرآوری (سرعت پرآوری، و صفات رشد رویشی گیاه اعم از تعداد شاخه تولید شده در هر ریزنمونه ، رشد طولی شاخه، تعداد برگ و وزن تر وخشک ریز نمونه ها ) ژنوتیپ روبه انقراض وکمیاب سیب گوشت سرخ، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار، بصورت آزمایشات همزمان در محیط کشت ms پایه می باشد. بهترین نتیجه برای پرآوری (9/7 تعداد شاخه در ماه) مربوط به محیط کشت حاوی 4 میکرومول bap و3 میکرومول ga3 بود که میانگین ارزیابی صفات ذکر شده در این تیمار از تیمارهای دیگر مناسب تر بود. در ادامه تحقیق تاثیر غلظت های مختلف هورمون هایiba و naa بر ریشه زایی ریزنمونه ها طی دو آزمایش بررسی شد ونتایج به دست آمده از این قسمت نشان داد ، کشت ریزنمونه ها در محیط کشت های ms/2 حاوی هورمون naa نتیجه بهتری نسبت به محیط کشت های حاویiba بر فاکتورهای ریشه زایی داشت، در بین تیمارهای به کار رفته در این قسمت غلظت 2 میکرومول naa با تولید 14.66 عدد ریشه طی 8 هفته بهترین ترکیب برای ریشه زایی بود، اما از آنجا که گیاهان ریشه دار شده در تیمارهای ibaدر مرحله سازگاری بسیار موفق تر بودند و بیش از 50 درصد ریزنمونه های ریشه دار شده درnaa در مرحله سازگاری از بین رفتند، لذا محیط کشت حاوی 3 میکرومول iba با 6/6 ریشه در طول 6 هفته کاراترین ترکیب جهت ریشه دار شدن و بقای گیاه در مرحله سازگاری بود. در ادامه اثر روزهای تاریکی به عنوان تیمار بر روی ریشه زایی ریز نمونه ها بررسی شد و نتایج نشان داد بیشترین میانگین تولید ریشه مربوط به 7 روز تاریکی است ، اما اختلاف معنی داری در این زمینه مشاهده نشد. در آخرین مرحله سازگاری وتطابق گیاه با محیط گلخانه انجام شد وهمانطور که ذکر شد بهترین نتیجه مربوط به نمونه های ریشه دار شده درiba بود.