ارزیابی مقایسه ای روش های بهسازی کمی و کیفی پساب آب شیرین کن های غشائی (مطالعه موردی - جزیره قشم)

کمبود آب به توسعه اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی کشورها صدمه می زند، در مناطق کم جمعیت و مناطق خشک و نیمه خشک امکان تأمین آب از منابع آب های سطحی و زیرزمینی در محل وجود نداشته و صنعت آب شیرین کن یک گزینه پیشنهادی برای افزایش دسترسی به آب می باشد. در بین فناوری های مختلف شیرین سازی آب، فرآیند اسمزمعکوس از اقبال بیشتری برخوردار است. در این تحقیق به بررسی کیفیت و کمیت آب تولیدی و پساب خروجی از واحد اسمزمعکوس کاروان واقع در جزیره قشم پرداخته شد. عملکرد کنونی واحد اسمزمعکوس از نظر میزان نرخ بازیافت، مصرف انرژی و کیفیت آب تولیدی و پساب خروجی به وسیله آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت. گزینه هایی نظیر بازچرخانی پساب و دو مرحله ای نمودن سیستم اسمزمعکوس جهت افزایش نرخ بازیافت و استفاده از دستگاه های بازیافت انرژی برای کاهش مصرف انرژی بررسی گردید، و مقادیر افزایش نرخ بازیافت و کاهش مصرف انرژی واحد اسمزمعکوس محاسبه شد. کیفیت پایین آب تولیدی و قابلیت خورندگی آن ازدیگر مشکلات این واحد اسمزمعکوس است. جهت رفع آن استفاده از آب آهک پیشنهاد گردید و به وسیله نرم افزار میزان آهک مورد نیاز محاسبه شد، علاوه بر آن احتمال رسوب گذاری در غشاءها وجود دارد که برای برطرف نمودن آن کاهش ph آب خام ورودی به وسیله افزودن اسید هیدروکلریدریک پیشنهاد گردید. مشکل دیگر دفع پساب خروجی از واحد اسمزمعکوس می باشد، گزینه های مرسوم دفع پساب جهت به کار گیری در این واحد بررسی گردید و در نهایت تخلیه به برکه تبخیر به عنوان بهترین گزینه جهت دفع پساب انتخاب گردید.