تخمین ارزش در معرض خطر با استفاده از مدا کاپولا-گارچ شرطی

ارزش در معرض خطر مقیاسی است که توسط تحلیل گران آماری برای محاسبه ریسک بازار یک دارای یا یک پرتفوی به کار می رود.ارزش در معرض خطر نشان می دهد که چگونه ریسک بازار یک دارایی یا پرتفویی از دارایی ها در زمان مفروض کمتر از سطح اطمینان خواهد بود. اینگونه ارزیابی ها عموما بوسیله بانکهای سرمایه گذاری برای اندازه گیری ریسک بازار پرتفوی دارایی هایشان بکار می رود و هنوز عملا یکی از متداول ترین روش هاست که کاربرد گسترده ای دارد. تخمین ارزش در معرض خطر هنگامی که فقط یک دارایی در یک پرتفوی باشد کار چندان مشکلی نیست، مشکل زمانی ایجاد می شود که محاسبه ارزش در معرض خطر چند دارایی مطرح باشد. بعلاوه یکی از مشکلات در تخمین آن مدلسازی ساختارهای غیر نرمال آن می باشد. بویژه چون ارزش در معرض خطر با دم توزیع در ارتباط می باشد . تحقیقات نظری که به ارزش در معرض خطر به عنوان سنجه ریسک تکیه دارد توسط جریون و دود ابداع شد. جریون تعریفی از ارزش در معرض خطر نمود که بخوبی تخمین آن را نشان می داد.مقالاتی موجود در حال حاظر بر اندازه گیری آن با روش های مختلف متمرکز است. اولین کارهای کلاسیک در مبحث ارزش در معرض خطر سه مفهوم شرطی متمایز را ایجاد می کند که شامل روش های تاریخی ، مونت کارلو و واریانس-کوواریانس می باشد. رویکردهای مطرح شده فرض می کنند که توزیع توام شناخته شده است، بطوری که عموما توزیع توام را نرمال فرض می کنند، همبستگی نیز خطی فرض می شود، به طور مثال واریانس بازده دارایی ریسکی به واریانس تک تک دارایی ها وابسته است. در واقعیت توزیع دارایی های مالی دنباله پهن تری نسبت به توزیع نرمال دارند، از اینرو در بسیاری از کارهای تجربی همانند توزیع های چند متغیره نتایج خوبی را ارائه نمی دهد. بنابراین روش ها و توابع مختلفی برای حل این مشکل در مقالات پیشنهاد می گردد. توابع کاپولا نیز می تواند برای ساختار وابسته چند متغیره پیچیده همانند غیر خطی بودن و دنباله پهن بکار روند. در پی این مشکلات ، این پایان نامه از تئوری کاپولا استفاده می کند که اجازه می دهد تا یک توزیع چند متغیره انعطاف پذیر با حاشیه های متفاوت و ساختار وابسته متفاوت بسازیم و به دنبال آن توزیع توام پرتفو در انتخاب نوع توزیع از لحاظ غیر نرمال بودن و همبستگی خطی آزاد خواهد بود. کاپولا یکی از جدیدترین ابزارهای مهمی میباشد که کاربرد گسترده ای در زمینه های مالی همانند مدیریت ریسک تخصیص پرتفو و قیمت گذاری دارایی ها و مانند اینها دارد در این مقاله بر روی مدیریت ریسک پورتفو به ویژه تخمین ارزش در معرض خطر متمرکز شده است.