برآورد ضریب بهره وری tbm در زمین های نرم با استفاده از رویکرد سیستم های مهندسی سنگ

با توجه به رشد روز افزون جمعیت و در نتیجه ترافیک شهری، لزوم استفاده از وسایل حمل و نقل ریلی به سرعت در حال گسترش است. امروزه سازه های زیرزمینی به ویژه تونل ها نقش مهمی در توسعه ی حمل و نقل شهری ایفا می کنند. روش های مختلفی به منظور حفر و احداث تونل ها اعم از تونل های شبکه مترو، راه آهن، انتقال آب، صنعتی، معدنی و غیره وجود دارد. این روش ها به دو دسته ی کلی حفاری سنتی و مکانیزه طبقه بندی می شوند. روش عمده ی تونل سازی مکانیزه در محیط های شهری که عمدتاً متشکل از زمین های آبرفتی هستند، استفاده از tbm است. یکی از عوامل مهم در تصمیم گیری مدیران پروژه و مهندسان طراح در مرحله ی مطالعات امکان پذیری و طراحی، ضریب بهره وری tbm است. ضریب بهره وری درصدی از زمان است که دستگاه صرف حفاری می کند. از جمله موارد موثر بر فرآیند تونل سازی و ضریب بهره وری در زمین های نرم و به ویژه محیط های شهری، عوامل ژئوتکنیکی، معارضان شهری (محیطی)، عوامل مربوط به طراحی است. در پایان نامه ی حاضر به بررسی تاثیر عوامل ذکر شده بر ضریب بهره وری tbm در تونل سازی در زمین های نرم و به ویژه محیط های شهری پرداخته می شود. به این منظور قطعه شرقی- غربی خط 7 متروی تهران به طور خاص مورد بررسی قرار می گیرد. ماشین مورد استفاده در این پروژه، tbm نوع فشار تعادلی زمین (epb) است. به منظور تحلیل این مساله از رویکرد سیستم های مهندسی سنگ (res) استفاده می شود. عوامل موثر در نظر گرفته شده در این پژوهش شامل 14 مورد است که برای کدگذاری ماتریس اندرکنش ایجاد شده، روش کدگذاری نیمه عددی خبره ی احتمالاتی (pesq) مورد استفاده قرار می گیرد. با استفاده از رویکرد res، شاخصی تحت عنوان شاخص بهره وری در طول مسیر تونل محاسبه شده و با ضریب بهره وری حاصل از زمان های پروژه مقایسه گردیده است. نتایج حاصل از این مقایسه به صورت رابطه ای لگاریتمی با ضریب تعیین 724/0r² = بوده و می توان با استفاده از این رابطه مقادیر ضریب بهره وری را برای ادامه ی مسیر تونل مورد مطالعه محاسبه کرد. همچنین نتایج این پژوهش قابلیت کاربرد در پروژه های مشابه را دارد.