اثرتغییرقیمت حامل های انرژی برتورم(مطالعه موردی سیاست هدفمندسازی یارانه ها)

کشور ایران دارای منابع فراوان انرژی است، با این وجود در زمره ی کشورهای در حال توسعه قرار می گیرد که دلیل عمده ی آن عدم استفاده بهینه از این منابع است.لذا سیاست های اضطراری در جهت سوق مصارف نهاده انرژی به سمت بهینه در داخل کشور می بایست اجرا شود.در این رابطه یکی از سیاست های دولت و مجلس شورای اسلامی از برنامه اول توسعه تاکنون تعدیل قیمت حامل های انرژی درقالب برنامه ها و بودجه های سالانه بوده است. سیاست اخیر به دلایل مختلفی اتخاذ گردیده که برخی از این دلایل عبارتند از:تصحیح قیمت های نسبی این حامل، اصلاح الگوی مصرف، ایجاد منابع جهت رشد،حرکت در جهت تحقق عدالت اجتماعی،کاهش آلودگی محیط زیست و بالاخره جلوگیری از قاچاق این فراورده ها به کشورهای همسایه.با توجه به این که نهاده انرژی، از نهاد های اساسی تابع تولید می باشد بنابراین در کل اقتصاد جریان داشته و هرگونه تغییر قیمت آن کل اقتصاد را تحت تاثیر قرار می دهد.لذا از جمله مسائلی که در اتخاذ این سیاست بسیار مهم و حائز اهمیت می باشد اثرات تورمی آن بر قیمت در بخش های مختلف اقتصادی و بر شاخص قیمت مصرف کننده می باشد. در این بررسی با استفاده از روش و جدول داده – ستانده مربوط به سال 1380 مرکز آمار ایران شامل 91 قلم کالا،آثار تورمی اصلاح قیمت حامل های انرژی طی چهار سناریوی افزایش 15%،30%،45%. 60% محاسبه شده است.نتایج حاصل از این تحقیق عبارتند از: در هر چهار سناریو،بیشترین افزایش قیمت در بخش های غیر انرژی مربوط به آهن، فولاد و محصولات آن و کمترین آن مربوط به محصولات جنگلداری و قطع اشجاراست،که این امر میزان وابستگی این بخش ها به انرژی را نشان میدهد.در صورت افزایش قیمت حامل های انرژی بیشترین فشار تورمی از جانب کالاهای غیر خوراکی و خدمات ایجاد خواهد شد،علت آن این است که در تولیداین اقلام کالایی انرژی بیشتری مورد استفاده قرار می گیرد،به عبارتی تولید این اقلام انرژی برتر است