تاثیر ناپایداری حرارتی بر روی تشکیل تراکم های کم جرم در هسته های ابر مولکولی

تراکم های کم جرم در داخل هسته های ابر مولکولی مشاهده می شوند که در این مطالعه، اثر ناپایداری حرارتی هم فشار را در تشکیل آن ها بررسی می کنیم. برای این منظور، ابتدا وقوع ناپایداری حرارتی در ابرهای مولکولی را بررسی و سپس به مطالعه ی اهمیت ناپایداری حرارتی هم فشار خطی با فرض تقارن کروی هسته ی ابر مولکولی، می پردازیم. در نظر گرفتن مکانیسم های سرمایش و گرمایش در ابرهای مولکولی نشان می دهد که گرمایش با توجه به پخش دو قطبه می تواند منجر به وقوع ناپایداری حرارتی در یک مقیاس زمانی کوچکتر نسبت به مقیاس زمانی دینامیکی سیستم شود. با استفاده از تجزیه و تحلیل آشفتگی خطی می توان نشان داد که ناپایداری حرارتی هم فشار در مناطق بیرونی هسته ی ابر مولکولی می تواند وجود داشته باشد. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که اختلال با طول موج بزرگتر از چند واحد نجومی با وجود اثر هدایت حرارتی، محیط را ناپایدار می کند به طوری که می تواند به شکل تراکم های کم جرم رشد کند. وجود آشفتگی ناشی از ناپایداری حرارتی هم فشار، چیزی در حدود 115 سال اول ابر مولکولی می تواند به شکل گیری تراکم های کم جرم در داخل هسته های ابر مولکولی کمک کند و پس از آن زمان، عامل دیگری به جز ناپایداری حرارتی باعث تشکیل ساختار سلسله مراتبی ابر، خواهد شد. بنابراین می توان مکانیسم ناپایداری حرارتی را برای توضیح تشکیل تراکم های کم جرم به عنوان جرم اولیه پیش ستاره ی رمبنده، کوتوله ی قهوه ای و یا پیش سیاره مورد استفاده قرار داد.