بررسی پارامترهای موثر بر رفتارلرزه ای اتصالات سازه های بتن مسلح

مشاهده خرابی های ناشی از زلزله و نتایج مطالعات آزمایشگاهی نشان داده است که در هنگام زلزله در اثر بارهای جانبی، بیشترین خرابی در ناحیه اتصال رخ داده است. در بسیاری از موارد شکست اتصال در سازه های بتنی باعث افزایش جابجایی جانبی قابها شده و منجر به فروریزش کل سازه می گردد. این نتایج اهمیت اتصالات در سازه های بتنی را مشخص می کند. بنابراین باید طراحی اتصالات با دقت خاصی انجام گرفته و توجه شود که برای جلوگیری از خرابی سازه ،اتصال باید از مقاومت کافی برخوردار باشد. علاوه بر آن در قابهای خمشی اعضا تغییر شکل های بزرگی را تحمل می کنند و اتصال به عنوان ناحیه ای که رابط بین اعضا می باشد وظیفه انتقال نیرو و تغییر شکل ها را بر عهده دارد. لذا علاوه بر مقاومت ، یک اتصال در سازه بتن مسلح باید از شکل پذیری کافی نیز برخوردار باشد. بنابراین شناخت صحیح رفتار اتصال و طراحی و اجرای درست آن اهمیت ویژه دارد. عوامل گسترده ای، رفتار اتصال را تحت تاثیر قرار می دهند. به همین علت است که تا اندازه ای عملکرد اتصالات به طور کامل شناخته نشده و تحقیقات در این باره که از سال 1967 آغاز شده و تاکنون ادامه دارد. در این تحقیق برخی از پارامترهایی که می تواند اتصال را تحت تاثیر قرار دهد انتخاب گردید.متغیرهای مورد مطالعه عبارتند از: جزئیات خاموت گذاری ناحیه اتصال، درصد آرماتور طولی تیر و ستون، درصد آرماتور عرضی تیر و ستون، بار محوری ستون، مقاومت مصالح، طول خاموت گذاری ویژه در تیر و ستون در مجاورت اتصال. با مدلسازی اجزاء محدود اتصال تیر ستون بتنی تحت بار چرخه ای، میزان اثر هر کدام از متغیرها مورد بحث قرار گرفت. مشخصاتی چون ظرفیت نهایی اتصال، شکل پذیری، دوران اتصال، گسیختگی ناحیه اتصال و نحوه تسلیم آرماتورها در شرایط مختلف مورد بررسی قرار گرفت.