کاربرد gis در مدیریت بحران زلزله مناطق روستایی با تأکید بر نقش پذیری نهادهای محلی(دهیاری) محدوده مورد بررسی: شهرستان قیروکارزین

ایران از کشورهای آسیب پذیر در زمینه زلزله به شمار می رود. شهرستان قیروکارزین در جنوب غرب استان فارس با واقع شدن در یکی از مناطق پرخطر ایران، در طول تاریخ، روستاها و شهرهای آن در معرض زلزله قرار داشته اند که در این بین روستاها به دلیل آسیب پذیری بیشتر، تلفات و خسارات زیادی متحمل شده اند. از آنجایی که محرو علم جغرافیا شناخت ماهیت و الگوهای مکانی –فضایی فعالیت های انسان در رابطه با محیط طبیعی است، در این پژوهش "نقش پذیری مدیران محلی (دهیاریها)" به عنوان یک عامل انسانی و استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان یک عامل مکانی، در پیوند با آسیب پذیری روستاها از زلزله مورد بحث قرار گرفته است. از این رو، پایان نامه حاضر تلاش کرده است با بررسی مکانی –فضایی و شناسایی شهرستان قیروکارزین با استفاده از متغیرهای موثر در مکان یابی نقاط و پهنه بندی امن و با تأکید بر نقش دهیاری ها و استفاده از منطق فازی، زمینه های کاهش آسیب های زلزله را در مناطق روستایی این شهرستان بشناسد. بررسی های به عمل آمده نشان داد که در زلزله سال 1351 شهرستان قیروکارین، دو عامل عمده در شکست طرح بازسازی نقش تعیین کننده داشته اند : 1- نبود متولی مشخص در روستاها در هنگام بحران 2- نبود برنامه ریزی و مشخص نبودن نقاط و پهنه های امن در برابر مخاطرات زلزله . هچنین بر پایه یافته های این تحقیق، سه روستای "ده به" ، "مزرعه پهن" و "باغ نو" با توجه به قابلیت آنها برای ایجاد پایگاه های مدیریت بحران در سه سطح متفاوت تعیین شده است تا دهیاران را در فرایند مدیریت بحران در شهرستان قیروکارزین کمک کند و از توانایی سیستم اطلاعات جغرافیایی برای آماده سازی نقش دهیاری ها در جهت اهدافشان استفاده شود.