استخراج معماری پویا جهت تطبیق پذیری با محیط برای سامانه های نرم افزاری موجود از روی کد منبع

پویایی و تطبیق پذیری با محیط از ویژگی های اصلی نسل بعدی سامانه های نرم افزاری و نرم افزارهایی با دسترسی بالا و طول عمر زیاد است. سامانه نرم افزاری در صورت لزوم، باید بتواند عملکرد خود را در واکنش به تغییرات محیط تغییر داده و خود را با آن تطبیق دهد؛ بنابراین، برای تطبیق پذیر بودن باید دارای انواع معماری ها باشد. در واقع این معماری نرم افزار است که نحوه عملکرد سامانه نرم افزاری در شرایط مختلف و در تعامل با محیط را مشخص می کند. تمام روش های ارائه شده برای ایجاد نرم افزار پویا، روش هایی قابل اعمال در مراحل اولیه توسعه نرم افزار هستند و این روش ها فقط یک چارچوب کلی برای تعریف معماری فراهم آورده اند و هیچ الگویی برای این که معماری چگونه بتواند امنیت را فراهم کند، توزیع شدگی داشته باشد، کارآیی داشته باشد یا موجب مصرف بهینه انرژی شود؛ ارائه نداده اند. در این رساله دو مورد اول یعنی امنیت (با تاکید بیشتر) و توزیع شدگی بررسی شده است. در این راستا، دو تابع ریاضی ارائه شده است که بر اساس آن ها می توان معماری هایی را از کد منبع استخراج نمود که امنیت و توزیع شدگی را رعایت کند. برای مورد امنیت، یک روش تحلیلی مبتنی بر ریاضیات ارائه شده است که امنیت نرم افزار را در سطح معماری نرم افزار ارزیابی کند. برای این منظور، ابتدا با در نظر گرفتن داده های حفره های امنیتی کشف شده روی مرورگر وب موزیلا فایرفاکس، ارتباط بین انواع اتصال و حفره های امنیتی را نشان خواهیم داد. سپس، یک رابطه ریاضی با استفاده از مفاهیم آماری رگرسیون بین انواع اتصال و میزان آسیب پذیری در سطح یک پیمانه ارائه داده و بعد از آن، با استفاده از مفاهیم امید ریاضی رابطه ای ریاضی برای مشخص کردن میزان آسیب پذیری کل یک سامانه نرم افزاری ارائه خواهیم داد. برای مورد توزیع شدگی، هدف در برنامه های توزیعی افزایش سرعت اجرائی با ایجاد حداکثر همروندی در اجرای قطعه های توزیع شده است. در برخی از مواقع، اجرای توزیعی تاثیر منفی در سرعت اجرای برنامه خواهد داشت. بنابراین بهتر است که قبل از توزیع یک برنامه مشخص شود که اجرای توزیعی آن باعث ایجاد تسریع نسبت به اجرای ترتیبی آن خواهد شد یا نه. هیچ یک از روش ها و ابزارهای موجود برای توزیع یک برنامه نمی توانند به این هدف مهم برسند. در این رساله، یک رابطه ریاضی ارائه خواهد شد که با بررسی انواع فراخوانی های داخل کد منبع، مشخص کند آیا کد منبع یک برنامه، مناسب برای توزیع است یا نه. سپس یک تابع کیفیت بر اساس تعداد فراخوانی ها بین متدهای کلاس ها ارائه خواهد شد که می توان معماری مبتنی بر توزیع را بر اساس آن از کد منبع استخراج نمود.