ارائه ی رویکرد جدید جهت زمان بندی پویای تعاملی در بستر سیستم های تولیدی منعطف

در شرایط واقعی، رویکردهای تحلیلی موجود در مباحث تئوری توالی عملیات اجرا شدنی نیستند. بسیاری از الگوریتم های موجود کارایی خود را در محیط‏های پویا از دست می‏دهند. علی رغم این مشکل، سه شاخصه ی اصلی در شرایط واقعی، چالش برانگیز است: اولا، داده های عملیات در ابتدای برنامه ریزی در دسترس نیست؛ ثانیا، پارامترهای کنترلی کارگاه، احتمالی است؛ ثالثا، در یک افق برنامه ریزی، هزاران کار بایستی زمان بندی شوند (سیکلی یا دوره ای بودن فرایندها). در این مطالعه با آگاهی از این موضوع سعی در طراحی رویکردی دقیق بر می آییم که شرایط ساختاری، تعاملی و کارکردی زمان بندی یک سیستم تولیدی منعطف را درک کرده و با تکیه بر دو تابع هدف کلیدی میانگین زمان دیرکرد و میانگین زمان جریان عملیات، طرح های پایداری ارائه دهد به گونه ای که کمترین نیاز به زمان بندی مجدد باشد. البته این ویژگی ها از طریق تحلیل پیچیدگی ایستا و زمانی سیستم شناسایی می شوند. ابتدا اطلاعات تاثیرگذار سیستم در سیکل های کاری گذشته جمع آوری شده و سپس الگوریتم ارائه شده در مراحل بعدی از طریق ماتریس شباهت به این اطلاعات دسترسی پیدا می کند. این الگوریتم که بر پایه ی رویه ی حل برنامه ریزی محدودیت بنا شده است و در ضمن دامنه ی عملیاتی فعالیت ها را کاهش می دهد، معیارهای عملکردی کارگاه را در قالب رویه ی حل بهبود بخشیده و نیاز مجدد به زمان بندی را کاهش می دهد. رویکرد ارائه شده بر روی یک سیستم تولیدی دسته ای منعطف با در نظر گرفتن محدودیت های تعاملی شامل دوباره کاری و تعویض دوره ای ابزار ماشین، پیاده سازی می شود. نتایج و شواهد گواهی بر سازگاری ادعای مطرح شده و کارایی استراتژی حل است.