غیر قابل انتقال بودن عناصر خاص زیر فرهنگی در گردشگری مجازی ( مطالعه موردی: شیراز)

معرفی موضوع: گردشگری مجازی به عنوان یک نیروی محرکه قوی برای گردشگران، امکان سفر با مسافت طولانی و همچنین فرصت لذت بردن و درک صحیح را با بازدید از سایت های مذهبی، تاریخی، طبیعی و ... از طریق لینک های سایبری امکان پذیر می سازد؛ در این راستا از عبارات توصیفی یا عکس های پانورامای مجازی استفاده می گردد. هدف تحقیق: ارائه اثربخشی و کارآمدی چنین نوع گردشگری )مجازی)، درخصوص انتقال عناصر خاص زیر فرهنگی1 است. روش تحقیق: برای رسیدن به این هدف، وب سایت گردشگری مجازی مریم برای ارائه جنبه های مذکور و جاذبه های موجود در شیراز طراحی شده است. این پژوهش با بهره گیری از پیشنهادات 40 نفراز متخصصان بین المللی و ایرانی گردشگری و نیز گردشگران برجسته و نام آشنا در زمینه پویایی فرهنگی شیراز، انجام گرفته است. همچنین باید این را متذکرشد که نظرات آنان پس از گردآوری داده ها و شناسایی صحت پاسخ ها، با استفاده از نرم افزار آماری اس پی اس اس2، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. روش به کار گرفته شده، پرسشنامه آنلاین، بر مبنای طبقه بندی 5 قسمتی لیکرت و همچنین تا حد زیادی مبتنی بر متون دریافتی از روش مصاحبه با صاحبنظران بوده که عبارات آن به 3 دسته 5 تایی- گردشگری مجازی موجود، عناصر زیر فرهنگی و امکان چیدمان آن در محیط وب معنایی موجود و مطلوب – (آزمون / آزمون مجدد جهت سنجش اعتبار و روائی عبارات) طبقه بندی شده است. فرآیند جمع آوری داده ها بسیار طولانی تر از حد انتظار یعنی در طی شش ماه انجام گرفت. نتایج اخذ شده در تحقیق: تحت این عنوان که عناصر خاص زیر فرهنگی نمی توانند به سادگی از طریق روش های موجود سایبری و اثرات ابزاری مبتنی بروب معنایی موجود حس و لمس محیط واقعی را انتقال دهند، را به اثبات می رساند. و نیز اینکه: اول گردشگری در محیط سایبری با آنچه مخاطبان در ذهن داشتند با شرایط فعلی و نظام حاکم بر محیط وب موجود، یعنی زبان نشانه گذاری ابر متنی3 توان انتقال مطلوب عناصر زیر فرهنگی را ندارد. دوم، به لحاظ عدم تسلط کافی بر فناوری اطلاعات از سوی مخاطبان، انتقال مفاهیم فوق به سختی امکان پذیر بوده است. و سوم اینکه تحقیق حاضر نظریه افرادی چونillium ، در سال 2010 مبتنی بر ناکارآمدی روش پرسشنامه را در خصوص مفاهیم جدید از این دست را به شدت در معرض بی اعتباری قرار می دهد. از این روش قرار بوده به لحاظ سرعت عمل در جمع آوری اطلاعات استفاده شود و امکان دسترسی آسان به منابع اطلاعاتی را تسهیل نماید که نه سرعت و نه اطلاعات لازم و کافی از این مسیر ارائه نمی گردد. بنابراین تحقیق حاضر هم این روش تحقیق و هم قابلیت انتقال مفاهیم خاص فرهنگی در محیط وب معنایی موجود را به شدت به چالش می کشد. واژگان کلیدی: گردشگری مجازی، عناصر خاص زیر فرهنگی، محیط سایبری، تعامل با محیط سایبری، روش پرسشنامه