بررسی رابطه بین میزان توانمندسازی و بهره وری کارکنان در شهرداری شاهرود

این تحقیق سعی دارد رابطه بین توانمندسازی و بهره وری کارکنان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. در این راستا از مدل پنج بخشی اسپریتزر و میشرا و مدل دو بخشی وایه و بووی و اندرو به عنوان چارچوب نظری تحقیق استفاده می شود. فرضیه اصلی مورد مطالعه عبارت است از: بین میزان توانمندسازی و بهره وری در بین کارکنان شهرداری شاهرود رابطه وجود دارد. متغیر مستقل، توانمندسازی است که مولفه های آن عبارتند از: شایستگی، استقلال، موثر بودن، معنی داری و اعتماد و متغیر وابسته هم عبارت است از کارایی و اثربخشی. جامعه آماری این تحقیق را کارکنان شهرداری شاهرود تشکیل می دهند که حجم نمونه این پژوهش شامل 100 نفر می باشد . روش جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه 15 سوالی استاندارد اسپریتزر (1995) و میشرا (1994) و پرسشنامه 19 سوالی استاندارد وایه و بووی و اندرو(2001) می باشد. روشهای تجزیه وتحلیل با استفاده از آزمونهای آلفای کرونباخ، کولموگروف – اسمیرنوف، دوجمله ای، یومان ویتنی، کروسکال والیس، کندال تائو b صورت پذیرفت. نتایج آزمون ها نشان داد بین میزان توانمندسازی و بهره وری کارکنان رابطه وجود دارد. بهره وری در بین گروه های مورد مطالعه جمعیت شناختی مانند جنس، سن و سابقه خدمت تفاوت معنی داری ندارد. اما از بین مولفه های توانمندسازی، استقلال، موثر بودن و معنی داری از نظر جنسیت و مولفه های موثر بودن و معنی داری در بین گروه های متفاوت سنی تفاوت معنی داری دارند.