بررسی رابطه بین توانایی نسبی تداوم فعالیت شرکتها و نسبت سود تقسیمی آنها در بورس اوراق بهادار تهران

فرض تداوم فعالیت ، بیانگر این است که واحد مورد رسیدگی معمولاً به عنوان واحدی فرض می شود که در آینده قابل پیش بینی به فعالیت خود ادامه می دهد و قصد یا الزامی برای انحلال ، توقف فعالیت ، یا کاهش قابل توجه در حجم عملیات را ندارد. این تحقیق به مطالعه و بررسی توانایی تداوم فعالیت و نسبت سود تقسیمی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. تاکنون مدل های متعددی برای ارزیابی تدوام فعالیت واحد تجاری ارائه شده است که در تحقیق حاضر نیز رتبه بندی شرکتها بر اساس تداوم فعالیت با کمک یکی از مدلهای پیش بینی ورشکستگی به نام مدل زاوگین و روش آماری رگرسیون لجستیک استفاده شده است که خروجی آن احتمال ورشکستگی و تداوم فعالیت شرکت را نشان می دهد. هدف پژوهش حاضر ایجاد توانایی و حصول اطمینان سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان جهت تشخیص تداوم فعالیت و رتبه بندی شرکتها و شناسایی میزان دقت مدل زاوگین بر اساس نسبتها و ضرایب اصلی و تعدیل آنها با توجه به سود تقسیمی شرکت است. از این رو، استفاده از کلیات تحقیق، مفاهیم پایه ای استخراج و مبنای طراحی فرضیه و آزمون های آماری قرار گرفته است. جامعه آماری شامل شرکتهایی بود که طی دوره چهار ساله از صورتهای مالی جمع آوری شده که شرکتهای عضو جامعه پس از انتخاب نمونه ای مرکب از 68 شرکت در بورس اوراق بهادار تهران، ضرایب تعدیل آن محاسبه و سپس مجددا" با نمونه ای مرکب از 28 شرکت ورشکسته و 40 شرکت عادی کارآیی مدل مورد آزمون قرار گرفت. پس از اطمینان کارآیی مدل، احتمال تداوم فعالیت ورشکستگی نمونه شرکتهای مورد نظر از صنعت مواد و محصولات شیمیایی (دارویی) محاسبه شد. نتایج حاصل از آرمون فرضیه، عدم وجود رابطه معناداری بین تداوم فعالیت و نسبت سود تقسیمی شرکتها را نشان داده است و این بدین مفهوم است که در سطح خطای 5 درصد نمی توان رابطه قابل اتکای معناداری بین توانایی تداوم فعالیت و نسبت سود تقسیمی شرکت فرض کرد.