بهینه سازی واحد تولید آکریلونیتریل با استفاده از الگوریتم ژنتیک

مینیمم کردن زباله ابتکاری است در سال های اخیر حمایت شگرفی را از همان ابتدا از سوی دولت و سازمان های غیروابسته بدست آورده است. نظریه ی مینیمم کردن زباله ساده بوده و به این صورت است که کاهش زباله قبل از ذخیره کردن و یا دفع آن انجام گیرد. بطور کلی تمرکز این پروژه بر روی پیش بینی مدلی از راکتور تولید آکریلونیتریل می باشد که به درجه تبدیل بالایی از پروپیلن، ماکزیمم کردن گزینش پذیری برای رسیدن به محصولات مفید و به حداقل رساندن تولید محصولات زباله ای است. روش بکار رفته در این طرح می تواند برای اغلب فرایندهای شیمیایی به منظور مینیمم کردن زباله بکار گرفته شود. گسترده ی مدل سازی نیز به خوبی ارزیابی اصول فنی و اقتصادی ممکن و شدنی را در بر می گیرد. هدف پروژه پیشنهاد شده تعین نوع راکتور بهینه ساز، ساختار آن و شرایط عملیاتی است که محصولات زائد را طی تولید آکریلونیتریل به حداقل برساند. در این پروژه مواد زائد از طریق مینیمم کردن محصولات ناخواسته (مصرف کننده های انرژی) کاهش می یابند و کاهش اثرات مستقیم وغیرمستقیم بر روی محیط زیست از طریق کاهش مواد پخش شونده در محیط زیست، انجام می گیرد. کاهش زباله برای صرفه جویی در قیمت با استفاده از تجهیزات کوچک امکان پذیر است بنابراین قیمت کمتری را برای شرکت در بر می گیرد. کاهش مقدار تولید شده زباله با قرار دادن راکتور در پروسه های استاندار این امکان را به واحدهای اجرائی کوچکتر می دهد که از جریان های پایین دستی استفاده کنند، بنابراین هزینه سرمایه گذاری کاهش می یابد. همچنین احتمال کاهش انرژی در شرایط جریان های پایین دستی وجود دارد.