اثربخشی درمان فراشناختی برکاهش میزان افسردگی، نشخوار فکری و افزایش تاب آوری در زنان دیابتی نوع 2

: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر کاهش میزان افسردگی، کاهش نشخوار فکری و افزایش تاب آوری در زنان افسرده بود. روش: روش پژوهش آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون و پی گیری همراه با گروه کنترل بود.. برای جمع آوری داده ها علاوه بر پرسشنامه اطلاعات زمینه ای از سه پرسشنامه استاندارد شامل مقیاس افسردگی بک- ویرایش دوم (bdi ii)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و مقیاس پاسخ های نشخواری (rrs) استفاده شد. برای درمان افسردگی 8 جلسه درمان گروهی بر اساس برنامه ی درمان اختلال افسردگی اساسی (mdd) بر اساس پروتکل درمان فراشناختی ولز و پاپا جورجیو اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش آزمون t مستقل، تحلیل کوواریانس (ancova) و تحلیل کوواریانس چند متغیره (mancova) برای به آزمون گذاشتن فرضیه های پژوهش در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. داده ها به وسیله نرم افزار spss18 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان فراشناختی بر کاهش میزان افسردگی، کاهش نشخوار فکری و افزایش تاب آوری تأثیر دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که میانگین نمره هر سه متغیر در مرحله پیگیری نسبت به مرحله پیش از درمان تفاوت معنی داری دارد و کاهش افسردگی و نشخوار فکری و افزایش تاب آوری در مرحله پیگیری سه ماهه از ثبات برخوردار می باشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش?حاضر نشان دهنده اثربخشی درمان فراشناختی بر کاهش افسردگی و نشخوارفکری و افزایش?تاب?آوری است. این تاثیر می تواند به واسطه نشانه قرار دادن عوامل واسطه و نگهدارنده اختلال افسردگی (نشخوارفکری و باورهای فراشناختی) انجام پذیرد.