بررسی اصول رمانتیسم در اشعار فریدون توللی

شعررمانتیک ایران درسال 1325 ه.ش با انتشارنخستین شعر فریدون توللی با نام «مریم» درمجله ی «سخن» به نقطه ی اوج خود نزدیک می شود. توللی دراین شعر باتوصیف مناظرشبانگاهی وارائه ی تصاویروترکیبات بدیع، نوعی شعررا به ادبیات ایران عرضه می دارد که کاملاجنبه ی ابتکاروتازگی دارد. هم چنین توللی اولین مجموعه ی اشعار خود را با نام «رها» درسال 1329ه.ش به چاپ می رساند و بادرج نظریات خود درمقدمه ی این کتاب خودرا به-عنوان شاعری نظریه پردازدرحیطه ی شعررمانتیک به ادبیات معاصرایران معرفی می نماید. اوبه-عنوان پیشروورهبر شعررمانتیک ایران کاملا تحت تأثیررمانتیسم اروپایی بوده و بازتاب ویژگی های این مکتب از لحاظ محتواو ساختاری دراشعاروآثاراومشهودومشخص است. فقدان بررسی های لازم وکافی درباره ی این شاعر درزمینه ی این مکتب ادبی سبب نگارش این رساله گردید. در این رساله ضمن بیان ویژگی های رمانتیسم، چگونگی به کارگیری آن ها را دراشعارتوللی نشان داده وبه تحلیل این ویژگی ها درشواهدشعری وی پرداخته ایم. حاصل تحقیق نشان می دهد، برخی ویژگی های مکتب رمانتیک ازلحاظ محتوایی مانند: طبیعت گرایی، گریز از اجتماع، رجعت به دوران کودکی، عشق دیگرگونه و میل وتظاهربه گناه، اهرمن گرایی، مرگ اندیشی، یأس وناامیدی، دراشعاروی نمودوجنبه ی آشکارتری دارد. این تأثیرمحتوایی رمانتیسم براشعارتوللی زمینه ی تغییروتحول ساختاروفرم اشعاراورا نیزفراهم می سازد. این تحولات درزمینه های صورخیال، قالب شعر ، وزن وقافیه و مختصات زبانی براشعاراو به-خصوص درمجموعه های نخست وی «رها» و «نافه» ابعاد گسترده ای دارد. او دراین مجموعه-ها تلاش می کند تا ساختاراشعارش بامحتوا واحساسات بیان شده درآن گره خوردگی و پیوندمتقابل داشته باشد. تازگی خیال، تصاویروترکیبات ، استفاده ازقالب های تازه تر مثل «چهارپاره»، توجه به وزن، موسیقی وآهنگ کلمات، زبان شعری ظریف ونرم باالفاظی که هنگام تسلسل وتوالی آهنگی خوش ایجاد می کند، ازجمله ویژگی های ساختاری اشعار رمانتیک توللی را تشکیل می دهد.