روش مای در تعیین سایز نانوذرات

در این پژوهش به بررسی مکانیسمهای مختلف جهت تعیین سایز نانوذرات پرداختهایم و در نهایت بطور تجربی در این زمینه تحقیق کردهایم و به مقایسه نتایج پرداخته ایم. یکی از معضلات بررسی و شناخت نانوذرات و البته یکی از مهمترین آنها تعیین سایز نانوذرات میباشد، البته این کار با عکس برداری از آنها امکان پذیر است که در این زمینه از سیستم های tem و در مورد ذرات بزرگتر از sem استفاده میشود. بجز آن آنالیز دیگری بنام dls نیز در این زمینه به ما کمک میکند تا بتوانیم از طریق پراکندگی فوتون ها در اندرکنش با نانوذرات به اندازهگیری سایز آنها بپردازیم. هر دوی این روشها از گرانترین روشهای اندازهگیری سایز نانوذرات میباشد. روش دیگر اندازهگیری سایز نانوذرات که بصورت تئوری است، استفاده از نظریه ای موسوم به تئوری مای می باشد. این روش توسط مای در سال 1908 پیشنهاد شد. بدین ترتیب که با اثر گذاری سایز نانوذرات فلزی بر قله جذب پلاسمونی آنها و نانوذرات نیمه هادی بر قله جذب اکسیتونی آنها میتوان به سایز نانوذرات پی برد. بدیهی است که مکان پیک جذبی خود تابعی از سایز نانوذرات می باشد ولی در روش مای با استفاده از پهنای قله جذبی به محاسبه سایز میپردازیم. در این پایان نامه ابتدا به تهیه دو سری نانوذره فلزی طلا و نقره به روش کند و سوز لیزری پرداختهایم. برای ایجاد تنوع در سایز نانوذرات، شدت پرتو لیزر را در نمونه گیری ها تغییر داده ایم، سپس با انجام عکس برداری tem و اندازه گیری dls سعی در تعیین سایز نانوذرات داشتهایم و نتایج فوق را با سایزهای محاسبه شده از روش مای مقایسه کردهایم. در تهیه هر سری نانوذرات انرژی پالس متغیر بود که اثر مهمی در اندازه نانوذرات دارد.