وضعیت سپاه ساسانی در دوران ساسانیان از دوره خسروانوشیروان تا پایان عهد ساسانی

ساختار ارتش ایران در دوره ی ساسانیان برگرفته از دوره های پیشین (ماد، هخامنشی و اشکانی) بود. و با آشنایی با فنون جنگی رومیان کامل گردید. رسته های گوناگون سپاه ساسانی عبارت بودند از: سواره نظام، پیاده نظام و رسته پیلان جنگی. وظیفه ارتش ساسانی پاسداری از آیین شاهنشاهی، ایمن ساختن کشور و بستن مرزها بر روی بیگانگان بود. در مرزهای ایران پادگان هایی برای حفاظت ایجاد کرده بودند که گروه هایی باعنوان های مختلف در آنجا خدمت می کردند. در مورد ارکان سپاه ساسانی باید گفت که از دو گروه سوار نظام سنگین اسلحه و سواره نظام سبک اسلحه استفاده می شد. این دو گروه سواره نظام از اهمیت ویژه ای برخوردار بودند. از دیگر سپاهیان ساسانی باید به پیادگان اشاره کرد که به سه گروه پیادگان سبک اسلحه، پیادگان سنگین اسلحه و کمانداران تقسیم می شوند. ارتش ساسانی به مانند امروز دارای واحد ترابری بود که مسئولیت حمل آذوقه و ادوات جنگی را بر عهده داشت. از دیگر واحدهای ارتش باید به نیروهای دریایی قوی و واحدهای پزشکی و دامپزشکی اشاره کرد. واحدهای فرعی سپاه ساسانی عبارتند از: دبیر سپاه، آموزگاران سپاه و دژبان. مهمترین پرچم سپاه ایران درفش کاویان بود.شیوه های جنگی سپاه ایران به دو صورت عملیات نظامی صحرایی و شیوه قلعه- گیری بود. سلاح های تدافعی عبارت بودند از: زره وسپر.ارتش ساسانی درجات متفاوتی داشت که مهمترین آنها عبارت بودند از: ارگبد، ارتشتاران سالار یا ایران سپهبد.