تاثیر اسید های آلی بر باکتری لیستریا مونوسایتوژنز تلقیح شده به قطعات مرغ

لیستریا مونوسایتوژنز یک باکتری پاتوژن با منشاء غذایی و عامل ایجاد بیماری لیستریوزیس است که با علائمی چون مننژیت، آنسفالیت و سپتی سمی مشخص می گردد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی تاثیراسید های آلی بر بقاء لیستریا مونوسایتوژنز تلقیح شده به پاچین های مرغ طی نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد بود. پاچین های مرغ پس از خریداری طی 2-1 ساعت در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل شدند. در این مطالعه تعداد 175 نمونه به 7 گروه تقسیم شدند. 6 گروه تحت تیمار با اسید های آلی ( اسید استیک، اسید لاکتیک و اسید سیتریک) با غلظت های مختلف (5/2 و 5%) قرار گرفتند و یک گروه به عنوان گروه کنترل با آب مقطر تیمار شد. پس از تیمار، کلیه نمونه ها در روز های صفر، 1، 3، 5، و 7 نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد، با استفاده از روش شستشو مورد شمارش قرار گرفتند. آنالیز آماری نشان داد که در گروه کنترل و کلیه تیمار های اسید، میانگین لگاریتم تعداد باکتری با افزایش زمان یخچال گذاری کاهش می- یابد. آنالیز رگرسیون نشان داد که کلیه متغیر های مستقل (نوع اسید، غلظت اسید و زمان یخچال گذاری) تاثیر معنی داری بر روی متغیر وابسته (لگاریتم تعداد باکتری) دارند. بطور متوسط لگاریتم تعداد باکتری در پاچین های تیمار شده با اسید استیک، اسید لاکتیک و اسید سیتریک به ترتیب به میزان 1.11، 2.51 و 0.856 لگاریتم کمتر از گروه کنترل بود (p?0.001). همچنین آنالیز رگرسیون نشان داد که وقتی غلظت اسید و زمان یخچال گذاری به میزان یک واحد افزایش می یابد، میانگین لگاریتم تعداد باکتری به ترتیب به میزان 615/0 و 374/0 لگاریتم کاهش می یابد. کلمات کلیدی: لیستریا مونوسایتوژنز، اسید های آلی، پاچین