تحلیل آماری و سینوپتیکی توفان های تندری در استان کردستان

توفان های تندری یکی از انواع پدیده های ناپایداری جوی هستند که پیش بینی آن ها به علت گسترش ناپایداری جوی و تنوع ناپایداری مناطق مشکل است. این نوع توفان ها از مهم ترین پدیده های اقلیمی هر منطقه محسوب می شوند که شامل وقوع رعد و برق، بارش تگرگ و بارش رگباری می باشند و هر ساله خسارت های جبران ناپذیری به مزارع، باغات، تأسیسات و فضای شهری وارد می نماید. لذا در این پژوهش، از دیدگاه آماری و همدیدی، به تحلیل تغییرات زمانی، مکانی و توزیع توفان های تندری در 4 ایستگاه سینوپتیک سنندج، سقز، بیجار و مریوان با بازه زمانی 14 ساله (2005-1992) برای هر ایستگاه پرداخته شده است. اطلاعات هواشناسی ایستگاه ها در فرمت scdata از سازمان هواشناسی استان کردستان دریافت شد. یافته ها نشان داد که تعداد روزهای وقوع توفان تندری در تمامی ایستگاه های مورد مطالعه روند افزایشی داشته و ماه های فروردین و اردیبهشت بیشترین تعداد وقوع این پدیده را دارد و در بازه فصلی، بهار دارای بیشترین فراوانی وقوع توفان تندری هستند و بیشتر در ساعات بعد از ظهر و اوایل شب این پدیده به وقوع پیوسته است. برای تحلیل همدیدی توفان تندری شرایط هم فشاری سطح زمین، هم ارتفاع سطح 500 هکتوپاسکال، امگا(تشخیص پایداری وناپایداری)، جریان رطوبت و جهت باد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که علت اصلی رخداد توفان تندری در تراز سطح دریا به دلیل استقرار سیستم های کم فشار و به ندرت تغییرات پر فشار و زبانه های آن ها به منطقه مورد مطالعه و در نقشه ی سطح 500 هکتوپاسکال، قرار گیری منطقه در جلوی فرود، و در نقشه امگا در اکثر موارد ناپایداری در محیط را اثبات می کند و در مورد نقشه های جهت باد و جریان رطوبت، بادهای با جهت غربی و با گذر از روی دریای مدیترانه دارای رطوبت، بیشترین درصد وقوع توفان تندری را دارا بوده است.