مقایسه ی اثربخشی مدل های طراحی آموزشی سازنده گرا (جاناسن) و سیستمی (مریل) در طراحی محیط های یادگیری مساله محور در آموزش ضمن خدمت معلمان

امروزه ارتقاء اثربخشی آموزش ها از جمله ارزشمندترین هدف هر نهاد آموزشی محسوب می شود و مرکز آموزش های ضمن خدمت نیز به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای آموزشی هر کشور از این امر مستثنی نیست. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش ضمن خدمت از طریق مقایسه ی اثربخشی الگوی مساله محوری سیستمی و سازنده گرا در طراحی محیط های مساله محور در آموزش ضمن خدمت معلمان انجام شد. روش مورد استفاده در آن روش شبه آزمایشی بود که در بین طرح های موجود در این روش، به منظور سنجش متغیرهای نگرش و رضایت از طرح پس آزمون با گروه گواه و به منظور سنجش متغیر یادگیری از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دوره های ضمن خدمت معلمان شهرستان لامرد که در سال 1391 برگزار می شد، بود که به طور تصادفی دوره ی ضمن خدمت ارزشیابی توصیفی که برای معلمان ابتدایی به مدت 15 ساعت برگزار می شد انتخاب گردید. سپس با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس سه گروه که در دوره های مهرماه 1391 ثبت نام کرده بودند، به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شد. در این دوره 103 نفر حضور داشتند. توزیع فراگیران در گروه ها عبارت بود از؛ جاناسن (28 نفر) مریل (35نفر) و روش های موجود (40نفر). اثربخشی دوره با سه متغیر رضایت فراگیران از دوره، نگرش آن ها نسبت به دوره و میزان یادگیری ایشان مورد ارزیابی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده شامل پرسشنامه رضایت، نگرش و آزمون دوره بود. روایی همه ابزار ها از طریق روایی محتوایی محاسبه گردید. میزان پایایی پرسشنامه رضایت و نگرش فراگیران با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 96/0 و 94/0 محاسبه شد. میزان پایایی آزمون دوره از طریق روش کودر ریچاردسون، 83/0 محاسبه گردید. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش از یک سو نشان دهنده ی اثربخشی آموزش ضمن خدمت بر اثر کاربرد مساله-محوری سیستمی و سازنده گرا نسبت به روش های موجود بود و از سوی دیگر نشان دهنده ی اثربخش تر بودن مساله-محوری سازنده گرا نسبت به مساله محوری سیستمی بود.