بررسی رمز و نماد در حدیقه ی سنایی

پرداختن به مقوله های فرهنگی وزبانی ادبیات یک ملت سبب می گردد که ارزش واثر بخشی آن آثار بهتر نمایان گردد.رمز ونماد یکی از این مقولات به شمار می روند. شعرای ایرانی بابهره گیری از رمز ونماد ،مفاهیم واندیشه های والای خود را به خوانندگان القاء می نمایند. حکیم سنایی،شاعر پر آوازه ی ایرانی ،دراشعارعرفانی خود،اقدام به نماد پردازی کرده ونمادهای ساخته شده توسط او بعدها مورد تقلید دیگر شاعران قرار گرفته واز یک نماد شخصی به یک نماد عمومی مبدّل گشته است. دراین پژوهش که عنوان « بررسی رمزونماد درحدیقه ی سنایی»رابه خود گرفته است ، سعی شده ضرورت حضور رمزو نماد درگیرایی کلام سنایی ومتقابلاً تاثیر کلام اودر مخاطب مورد بررسی قرارگیرد. حکیم بزرگ غزنه ،هنر مندانه،ازرمزونماد برای القای معنی ذهنی واندیشه هاوباورهایش بهره جسته است . آنچه از استخراج ابیات حاوی واژهای رمزی ونمادین مثنوی حدیقه الحقیقه وبررسی معانی مربوط به رموز ونمادها دریافت می گردد ،این است که این شاعر صاحب سبک ،به وسیله ی رمزونماد مقصود خود رابه زبانی ساده تر ولی دارای معانی پنهانی عمیق بیان کرده است اوبابهره جویی از رمز ونماد و توجه به اساطیرکه زبانی رمزآگین وسمبلیک دارند،سبکی جدید به وجود آورده وباتوفیق کامل توانسته است ، تجربه ی زهد وبخش عظیمی از اندیشه های عرفانی را در آثارش بیان کند. واژه های کلیدی : رمز،نماد ،حدیقه ،سنایی