ارزیابی کارایی علف کش های سولفوسولفورون، متسولفورون متیل+ سولفوسولفورون، کلودینافوپ پروپارژیل+ تری بنورون متیل و مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون متیل سدیم برای کنترل علف های هرز جو وحشی (hordeum spontaneum c. koch) و خاکشیر طبی (descurainia sophia) در گندم (triticum aestivum) در گلخانه

توسعه سامانه های کاراتر مدیریت علف هرز نیازمند تسهیل انطباق سامانه های تلفیقی مدیریت علف هرز با کشاورزان می باشد. گندم به عنوان یکی از گیاهان مهم اقتصادی در کشاورزی ایران، با علف های هرز خطرناکی مانند جودره و خاکشیر طبی آلوده شده است. مطالعه ی گلخانه ای در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز برای تعیین اثرات علف کش ها (سولفوسولفورون، متسولفورون متیل+ سولفوسولفورون، کلودینافوپ پروپارژیل+ تری بنورون متیل و مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون متیل سدیم) و زمان کاربرد علف کش ها (کاربرد در مرحله دو برگی، چهار برگی و شش برگی علف های هرز) بر رشد علف های هرز و عملکرد گیاه زراعی انجام شد. آزمایش های فاکتوریل انجام شده نشان داد که رقابت بین گونه ای کمتر، اثر مثبتی بر افزایش عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت گندم داشت. کنترل علف هرز جودره با علف کش متسولفورون متیل+ سولفوسولفورون در مقایسه با سایر علف کش ها، پیوسته عالی بود. در حالی که کنترل این علف هرز با علف کش سولفوسولفورون متوسط بود، ولی علف کش های مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون متیل سدیم و کلودینافوپ پروپارژیل کنترل قابل قبولی برای این علف هرز نداشته اند. تمام علف کش های به کار برده شده کنترل قابل ملاحظه ای از علف هرز خاکشیر طبی نشان دادند. زمان کاربرد علف کش، به عنوان یک عامل بحرانی در کنترل علف هرز، اثر زیادی بر عملکرد گندم و ویژگی های علف های هرز داشت. کاربرد زود هنگام علف کش منجر به رقابت کمتر گیاه زراعی- علف هرز و همچنین کاهش زیست توده علف هرز شد. کاربرد علف کش ها در مرحله چهار برگی موثرترین کنترل علف هرز و بیشترین عملکرد گندم را فراهم کرد.