اندیشه پایداری در نوشتارهای دوره باستان زبان های ایرانی

سرزمین ایران از گذشته های بسیار دور با جنگ ها و ناآرامی های زیادی روبرو بوده است. از همین رو مردم این کشور همواره زیر فشار بوده و از برای نگهداشت سرزمین و فرهنگ کهن خود به سختی مبارزه و پایداری کرده اند. سرگذشت این نبردها و پایداری ها به مرور زمان شکل اسطوره و حماسه به خود گرفته و بدین گونه در یاد و ذهن مردم این کشور بافی مانده است. نبردها و پایداری های مردم یک سرزمین گونه ای ادبیات به نام ادبیات پایداری را به وجود آورده است که دربرگیرنده پایداری در برابر سه گونه تهدید می باشد: 1)آنچه که به طور کلی بدی و ناراستی نامیده می شود و زندگی معنوی انسان را تهدید می کند 2) دشمنان بیگانه 3) ستم و کجروی های فرمانروایان داخلی. با واکاوی نوشته های بازمانده از دوره باستان زبان های ایرانی هر سه نوع پایداری را می توان مشاهده کرد. در این نوشته ها پایداری در برابر ناراستی و کژی به وسیله دوگانگی گسترده ای که در سراسر متون به چشم می خورد بیان گردیده است. با اسطوره ها و حماسه های گوناگون انگیزه و اشتیاق ایستادگی و پایداری در برابر ظلم و ستم فرمانروایان داخلی و نبرد با هجوم دشمنان بیگانه مانند تورانیان را در مردم ایران ایجاد کرده اند. همچنین ایستادگی ایرانیان را طی جنگ ها لشکرکشی ها و پهلوانی ها برای گشودن سرزمین های گوناگون و پیکارها و دفاع های پی در پی در نگهداشت ایران و فرهنگ ایرانی در دوران گذشته آشکار می سازند.