اثرات سوپر جاذب، ورمی کمپوست و سطوح مختلف شوری آب آبیاری روی هدایت هیدرولیکی اشباع خاک

یکی از بزرگترین مشکلات خاک های سنگین بافت، پایین بودن هدایت هیدرولیکی آن ها می باشد. آبیاری با آب با کیفیت پایین و وجود نوسانات هدایت الکتریکی در خاکها، مشکلات دیگری نیز بر مشکل فوق افزوده و خصوصیات فیزیکی، هیدرولیکی و شیمیایی این گونه خاک ها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. به منظور کاهش اثر این مشکلات، طرحی به صورت فاکتوریل در چهار سطح شوری آب آبیاری حاوی سدیم کلرید (0.79، 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر) با دو نوع اصلاح کننده ی سوپر جاذب و ورمی کمپوست، هر کدام در یک سطح به ترتیب به میزان 0.02 و 1.5کیلو گرم در متر مربع به همراه تیمار شاهد انجام گردید و پارامتر های چگالی ظاهری، تخلخل، هدایت هیدرولیکی، اسیدیته، هدایت الکتریکی و کربن آلی خاک اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که اثر اصلاح کننده ها روی تخلخل، کربن آلی، هدایت الکتریکی و اسیدیته، اثر شوری روی تخلخل، هدایت هیدرولیکی، کربن آلی، هدایت الکتریکی و اسیدیته معنی دار شد. با افزایش شوری چگالی ظاهری، هدایت الکتریکی، ماندگاری کربن آلی و رطوبت خاک افزایش و تخلخل، هدایت هیدرولیکی و اسیدیته کاهش یافت. ورمی کمپوست به طور معنی داری کربن آلی، اسیدیته، هدایت هیدرولیکی و تخلخل را افزایش و هدایت الکتریکی خاک را کاهش داد. همچنین سوپرجاذب، اسیدیته را بصورت معنی داری افزایش داده و موجب کاهش هدایت الکتریکی و تجزیه کربن آلی در خاک شد، اما اختلاف آنها با شاهد معنی دار نشد. همچنین عملکرد ورمی کمپوست در شوری های مختلف آب آبیاری از سوپر جاذب بهتر شد. عملکرد سوپر جاذب در حفظ رطوبت خاک بر عکس ورمی کمپوست کاهش یافت و با گذشت زمان تلفات رطوبت کرت های حاوی ورمی کمپوست بیشتر از سوپر جاذب گردید. به طور کلی اصلاح کننده ها موجب بهبود پارامترهای اندازه گیری شدند و اثر اصلاحی ورمی کمپوست روی اصلاح تمامی پارامتر های اندازه گیری شده بیشتر از سوپر جاذب شد.