نقش واسطه گری شادکامی در ارتباط بین سبک های دلبستگی و عزت نفس در دانش آموزان پسر پایه اول متوسطه شهر نورآباد

چکیده : هدف این پژوهش تبیین نقش واسطه گری شادکامی در ارتباط با سبک های دلبستگی و عزت نفس در بین دانش آموزان اول متوسطه دبیرستانهای شهر نورآباد بود.در این پژوهش تعداد 272 دانش آموز پسر اول متوسطه با میانگین سنی 22/15و انحراف معیار 4/1 به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای یک مرحله ای انتخاب شدند و سه پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید(1991) ،شادکامی آکسفورد(1996) و عزت نفس کوپر اسمیت(1967) را تکمیل کردند. پایایی و روایی ابزارها با استفاده از ضریب پایایی آلفای کرونباخ اندازه گیری شدو با استفاده از رگرسیون به شیوه متوالی همزمان و با به کار گیری مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1986)، مدل فرضی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج رگرسیون چندگانه به روش سلسله مراتبی و همزمان، بیانگر معنادار بودن نقش واسطهای شادکامی، درارتباط سبک های دلبستگی(ایمن و مضطرب) و عزت نفس بود. نتایج حاکی از آن بود سبک دلبستگی ایمن به طور مثبت و معنادار و سبک دلبستگی مضطرب به طور منفی و معناداری دارای نقش پیش بینی کنندگی برای شادکامی و عزت نفس داشتندکه سبک دلبستگی ایمن بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی برای عزت نفس وشادکامی داشت.اما رابطه معناداری برای سبک دلبستگی اجتنابی و شادکامی و عزت نفس مشاهده نگردید.در این پژوهش نقش شادکامی در ارتباط با سبک های دلبستگی و عزت نفس تایید شد که بیانگر اهمیت نقش شادکامی برای این متغیر ها می باشد. کلید واژه:سبک دلبستگی،عزت نفس ، شادکامی