بررسی تاثیر اندازه ذرات ساقه برنج بر حذف کروم از محیط آبی

انتشار فلزات سنگین در محیط زیست که توام با توسعه صنعتی و افزایش جمعیت رو به فزونی است، یکی از مشکلات جدی بسیاری از کشورها است. فلزات سنگین از نظر شدت آلایند گی در گروه آلایندهای سمی درجه اول قرار دارند. ترکیبات سمی درجه اول، موادی هستند که دارای خطرات زیست محیطی بوده و برای سلامت انسان زیان آورند. کروم از جمله فلزات سنگین می باشد که در پساب های صنعتی از قبیل پردازش فلزات، صنایع آبکاری، نساجی، چرم سازی وکود سازی یافت می شود. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر اندازه ذرات ساقه برنج بر مقدار حذف کروم از محیط آبی است. در این تحقیق پس از جمع آوری ساقه برنج از مزارع موجود در منطقه لنجان اصفهان، ابتدا ساقه های برنج خرد شد، سپس با استفاده از الک، ذرات با اندازه های 75، 300، 850 و 1200 میکرون تهیه شد. در این تحقیق از چهار مقدار 1، 5/1، 2 و 3 گرم ساقه برنج و هر کدام در اندازه ذرات 75، 300، 850 و 1200 میکرون استفاده گردید. اندازه گیری سطح ویژه جاذب با استفاده از روش جذب bet انجام شد. غلظت محلول کروم در تمامی آزمایش های جذب 10 میلی گرم بر لیتر انتخاب شده است. حداکثر راندمان جذب در 2=ph و جرم 1 گرم از جاذب 75 میکرونی، 25/98% بدست آمد. بررسی سینتیک جذب نشان داد که مدل های غیر تعادلی لاگرگرن (ضریب همبستگی 999 /0) و هو و همکاران (ضریب همبستگی 998/0) فرآیند جذب را به خوبی توصیف می کنند و سرعت جذب با افزایش اندازه ذرات جاذب به صورت نمایی کاهش می یابد. سرعت متوسط جذب از تقسیم مقدار جذب در زمان تعادل بر زمان تعادل بدست می آید. مطالعات نشان داد که در ذرات با اندازه 75 میکرون مدل های لانگمویر (ضریب همبستگی 992/0)، فروندلیچ (ضریب همبستگی 989/0)، ردلیچ- پیترسون (ضریب همبستگی 993/0) و سیپس (ضریب همبستگی 994/0) داده های ایزوترم را بخوبی توصیف می کنند. مطالعات همچنین نشان داد که حداکثر ظرفیت جذب ساقه برنج با افزایش اندازه ذرات جاذب به صورت خطی کاهش می یابد، به گونه ای که ظرفیت جذب (طبق مدل لانگمویر) 096/3 ، 49/2 ، 82/1 و 456/1 میلی گرم بر گرم به ترتیب برای اندازه ذرات 75 ، ???، ??? و ????میکرون می باشد. نتایج این پژوهش نشان داد که ساقه برنج از ظرفیت مناسبی جهت حذف کروم از محیط آبی برخوردار می باشد.