تحلیل مهاجرت پرتگاه های گسلی فعال شکرآب با استفاده ازداده های ریخت زمینساختی ونوزمین ساختی

پهنه گسلی شکرآب دارای روند خاوری - باختری باشیب 60 درجه شمالی می باشد که در فاصله 4 کیلومتری از شمال شهر بیرجند قرار دارد. مقادیر بالایی شاخص های sl ( 404 تا 1020) و er ( 0.47تا0.81) و مقادیر پایینی شاخص های vf ( 0.22تا 14/1 ) و smf ( 1.03تا 72/1 ) نشان دهنده جنبایی پهنه شکرآب بویژه در دو بخش شرقی و غربی آن می باشند. از این رو می توان رده 1 پویایی نوزمین ساختی را برای منطقه در نظر گرفت. همچنین شواهد نوزمین ساختی حاکی ازفعالیت در طی کواترنر می باشند. میانگین بعد فرکتالی برای مقایسه فعالیت دامنه شمالی و جنوبی بترتیب برابر با 1.11 و 1.06 می باشند. اعداد حاکی از فعالیت بیشتر در بخش جنوبی نسبت به بخش شمالی گسل می باشد. میانگین بعد فرکتالی برای مقایسه فعالیت بخش های شرقی، مرکزی و غربی بترتیب برابر با 1.329، 1.436و1.393می باشند. فعالیت در بخش های بخش شرقی و غربی نسبت به بخش مرکزی بیشتر می باشد. جهت بررسی مهاجرت عرضی تعداد هشت مقطع عمود بر گسل ترسیم گردید. در مقاطع مذکور هرچه از شمال به سمت جنوب حرکت کنیم، واحدهای قدیمی روی واحد های جوانتر راندگی دارند. واحد های کم مقاوم تر از جمله شیل و مارن در سمت جنوبی گسل و واحد های مقاوم تر مثل آهک و ماسه سنگ در سمت شمالی پهنه مطالعاتی واقع شده اند. در مقاطع مختلف با حرکت از سمت شمال به جنوب، شاهد افزایش شیب در سطوح پرتگاه های متعدد گسلی خواهیم بود. رشد و مهاجرت عرضی پرتگاه ها گسلی در سیستم شکرآب از سمت شمال به سمت جنوب(از کوهستان بطرف دشت) می باشد. در تحلیل مقاطع و تخمین مسافت پرتگاه های آتی، می توان میانگین فاصله تقریبی 48 متری از آخرین پرتگاه ها در مقاطع موجود را به عنوان کاندید فعالیت بعدی معرفی کرد. مقایسه جنبایی گسل در بخش های مختلف نشان می دهند که دگرریختی عهد حاضر (مهاجرت طولی) از مرکز گسل به طرفین یعنی به سمت بخش های شرقی و غربی گسل پیش روی دارد. مدل سازی تکتونیک تجربی در منطقه از مدل forland breaking sequence پیروی می کند؛ در این حالت شاهد ظهور پرتگاه های جدید گسلی در فرودیواره گسل قدیمی می باشیم.