پاسخ آدیپونکتین و مقاومت به انسولین به ارائه های گوناگون تمرین مقاومتی بلندمدت در زنان دارای اضافه وزن

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ارائه فعالیت مقاومتی شش هفته ای بر آدیپونکتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین دختران دارای اضافه وزن بود. 31 دختر دارای اضافه وزن با میانگین سنی 35/2 ± 35/22 سال و با 47/2± 74/27 bmi =کیلوگرم بر متر مربع به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه تجربی یک (n=10)، تجربی دو(n=11) و گروه کنترل (n=10) قرار گرفتند. گروه تجربی یک تمرینات را از گروه عضلات بزرگ به کوچک (پرس پا، پرس سینه، سیم کش زیر بغل، جلو پا، پشت پا، ساق پا، جلو بازوپشت بازو) و گروه تجربی دو، تمرینات را از گروه عضلات کوچک به بزرگ (پشت بازو، جلو بازو، ساق پا، پشت پا، جلو پا، سیم کش زیر بغل، پرس سینه، پرس پا) اجرا نمودند. برنامه تمرینی سه بار در هفته و هر جلسه شامل سه ست با 12 تکرار و شدت 1rm 60-50% اجرا شد. زمان استراحت بین ایستگاه ها سه دقیقه و زمان استراحت بین هر ست دو دقیقه بود. گروه کنترل در طی این شش هفته برنامه تمرینی نداشتند. خونگیری در دو مرحله 24 ساعت قبل از شروع پروتکل و مجددا20 ساعت بعد از اتمام دوره، با شرایط کاملا مشابه و به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی انجام گرفت. نتایج با استفاده از آزمون آنوای تکراری نشان داد که آدیپونکتین در هیچ یک از گروه های تجربی تغییر معناداری نداشته است. بنابراین نوع ارائه تمرینی تاثیری بر آدیپونکتین ندارد. شاخص مقاومت به انسولین در دو گروه تجربی کاهش معنی داری یافت (p < 0.05) و نوع ارائه تمرین مقاومتی تاثیری بر این شاخص نداشت