ارائه یک مدل مفهومی جهت دستیابی به رفتارِ منجر به اشتراک دانش در یک سازمان. (مطالعه موردی شرکت مخابرات استان اصفهان)

امروزه دانش یکی از مهمترین سرمایه های سازمانی به شمار می آید، بنابراین مدیریت و بهره برداری موثر از این منبع استراتژیکی نقش حیاتی در موفقیت سازمان دارد. دانش سازمانی به صورت ضمنی یا صریح در اختیار افراد سازمان است و برای حمایت از مزیت رقابتی، توسعه مهارتها، قابلیت و ایجاد ارزش افزوده و تجارب کاری باید شرایطی را ایجاد کرد که افراد قادر به اشتراک دانش خود با دیگر افراد سازمان باشند که این امر خود باعث افزایش یادگیری کارکنان می گردد. به همین دلیل اشتراک دانش عنصر کلیدی برنامه های مدیریت دانش به حساب می آید. هدف از این مطالعه بررسی عوامل موثر بر رفتارهای منجر به اشتراک دانش سازمانی می باشد. این مطالعه با قرار دادن مدل تئوری رفتار برنامه ریزی شده به عنوان مدل پایه و جایگذاری عوامل مرتبط با رفتار اشتراک دانش در آن تأثیر سه عامل روان شناختی، سازمانی و فنّی را برروی رفتارهای منجر به اشتراک دانش مورد بررسی قرار داده است. روش گردآوری مباحث نظری کتابخانه ای بوده و داده ‎ها ازطریق پرسشنامه بدست آمده است. روایی پرسشنامه با تایید متخصصان و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارمندان شرکت مخابرات استان اصفهان که شامل 1500 نفر می باشند، در نظر گرفته شده است. نمونه آماری مورد مطالعه 200 نفر از کارمندان و کارشناسان و به صورت تصادفی انتخاب گردیده است. برای تحلیل فرضیه های تحقیق، از روش آنالیز فاکتور بر مبنای روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار spss استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان دادند که کنترل رفتاری و هنجارهای ذهنی در جهت اشتراک دانش تأثیر مثبتی ندارند. علاوه بر آن نتایج نشان دادند که نیت، گرایش به اشتراک دانش، محرک های انگیزشی، محیط و وضع سازمان، ابزارها و فناوری تأثیر مثبتی در جهت اشتراک دانش دارند. همچنین مشخص گردید کنترل رفتاری نسبت به اشتراک دانش، منجر به نیت قوی تری برای اشتراک دانش خواهد شد.