بنیان های نظری بازدارندگی منطقه ای در سیستم های پیچیده و آشوب (مدل بازدارندگی منطقه‎ای خاورمیانه )

شکل گیری سیستم های پیچیده و آشوب به عنوان یک رویکرد نوین ، روابط بین الملل و مطالعات منطقه ای را تحت تاثیر قرار داده است . بنابراین سیستم های مدیریت نظم منطقه ای در سیستم بین الملل نیز به شدت از این نظریه و متغیرهای موجود در آن تاثیر پذیرفته اند .یکی از مهم ترین سیستم های مدیریت نظم در سیستم بین الملل ، سیستم بازدارندگی است که واحدهای درون سیستم این سیستم ، سعی در بازداشتن رقبا از بروز رفتارهای نامطلوب علیه خود را دارند . در این راستا ، اصول سیستم های پیچیده و آشوب براصول بازدارندگی منطقه ای تاثیر گذاشته و متغیرهایی همچون افزایش واحدهای کوچک در سیستم بین الملل از یک سو و تاکید بر محور ارتباطات و شکل گیری شبکه های منطقه ای از سوی دیگر ، بازسازی نظریه بازدارندگی را ضروری ساخته و منجر به شکل گیری نظریه بازدارندگی نوین تحت عنوان بازدارندگی هوشمند سیبری گشته است .به طور قطع بازدارندگی نوین بر مبنای ارتباطات پیچیده کار می کند ؛ در نتیجه بازیگران این نوع بازدارندگی ، قادر خواهند بود از جنگ و بروز رفتارهای نامطلوب رقبا جلوگیری نمایند . بنابراین پژوهش حاضر ، تاثیر اصول سیستم های پیچیده و آشوب بر نظریه بازدارندگی منطقه ای را مطالعه می کند و هم‍چنین کاربست آن در حوزه خاورمیانه و شبکه ی بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران را تجزیه و تحلیل می نماید .