مدل سازی سینتیک واکنش های احتراق درجا و بررسی مکانیسم های موثر در آن برای مخازن نفت سنگین

یکی از مهم ترین روشها برای تخمین انرژی فعال سازی، روش انتگرالی است که زیرشاخه های متتنوعی دارد. روش کسینجر به عنوان یکی از کاربردی ترین این روشها در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته است. این روش عمدتاً برای محاسبه انرژی فعال سازی به کار می رود. یکی از مهم-ترین فرض های انجام شده در این روش، تغییرات خطی دما برحسب زمان است. این فرض عملاً برای سیستم های واقعی دقیق نبوده و دما بنا به شرایط گرمادهی یا گرماگیری واکنش ممکن است پیش بینی های خطی اولیه را نقض کند. در این پژوهش بر مبنای روش انتگرالی، فرمولاسیون جدیدی ارائه شده است که می تواند تغییرات غیر خطی این پارامتر را بنابه شرایط عملیاتی در نظر بگیرد. در این پژوهش، نتایج حاصل از این روش با روشهای کسینجر و ویازوکین مقایسه شده است. به این منظور نمونه های نفتی مختلفی از مراجع استخراج شد. سوختن این نمونه ها در دستگاه وزن سنجی حرارتی (tga) و نیز لوله سینتیکی به همراه نمونه هایی از سنگ مخزن مورد مطالعه قرار گرفت. بر خلاف روش ویازوکین که روشی زمانبر و مبتنی بر حدس و خطا بوده و نیازمند حدس های اولیه مناسب است، روش حاضر صریح بوده و بدون نیاز به حدس اولیه می تواند مانند روش کسینجر مورد استفاده قرار بگیرد. علاوه بر آن استفاده از روش جدید نسبت به روش کسینجر تطابق مناسب تری با مدل ویازوکین دارد