بهینه سازی کشت مریستم و القاء کالوس در گیاه سیب زمینی

.به منظور بررسی تأثیر کشت مریستم به تنهایی و همراه با تیمار الکتروتراپی در دو ریزنمونه جوانه و گیاهچه بر روی میزان باززایی و تولید گیاهان عاری از ویروس آزمایشی به صورت فاکتوریل 2×2 در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش قبل از کشت مریستم و انجام الکتروتراپی تست الیزا جهت شناسایی آلودگی ویروسی ریزنمونه های آلوده انجام شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد بیشترین ارتفاع گیاهچه، تعداد برگ، تعداد گره و طول ریشه مربوط به گیاهچه مریستمی حاصل از جوانه بدون تیمار الکتروتراپی بود. میزان باززایی گیاهچه های مریستمی از هر دو ریزنمونه جوانه و گیاهچه بدون تیمار الکتروتراپی بیشتر از هر دو ریزنمونه با تیمار الکتروتراپی بود.سپس بر روی گیاهچه های بدست آمده تست الیزا انجام شد، نتایج تست الیزا نشان داد که گیاهچه های مریستمی حاصل از هر دو ریزنمونه جوانه و گیاهچه با تیمار الکتروتراپی گیاهان عاری از ویروس تولید کردند اما گیاهچه های مریستمی حاصل از هر دو ریزنمونه جوانه و گیاهچه بدون تیمار الکتروتراپی آلودگی نشان دادند. در قسمت دوم این پژوهش اثر غلظت تنظیم کننده های رشد 2,4- d (4، 2، 1، 0 میلی گرم بر لیتر) و kin (25/0 میلی گرم بر لیتر) با محیط msبر روی تولید کالوس از دو ریزنمونه برگ و میان گره گیاه سیب زمینی واریته آگریا مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل 4×2 در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در 4 تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که بیشترین درصد کالزایی در ریزنمونه برگ در غلظت 2 میلی گرم بر لیتر (2,4-d) و در ریزنمونه میان گره در غلظت 4 میلی گرم بر لیتر (2,4-d) بود. بیشترین قطر و وزن تر کالوس در ریزنمونه برگ و میان گره در غلظت 2 میلی گرم بر لیتر (2,4-d) بدست آمد.