بررسی تأثیر نفاق مدیریت ارشد سازمان در مقاومت کارکنان در برابر تغییر: تبیین نقش میانجی اعتماد کارکنان به مدیریت ارشد سازمان

چکیده این پژوهش، با هدف بررسی تأثیر نفاق مدیریت ارشد سازمان در مقاومت کارکنان در برابر تغییر با تبیین نقش میانجی اعتماد کارکنان به مدیریت ارشد سازمان، در سازمانهای دولتی شهر رشت مبتنی بر راهبرد روابط علی میان متغیرها انجام شده است . برای انجام پژوهش، ابتدا سه پرسشنامه نفاق مدیریت ارشد، اعتماد کارکنان به مدیریت ارشد و مقاومت کارکنان در برابر تغییر تدوین و پس از پس از اطمینان از پایایی و روایی محتوایی آنها، در بین نمونه 323 نفری از کارکنان قلمرو مکانی توزیع شد؛ برای بررسی مقدماتی روایی سازه سنجه از فن تجزیه مولفه های اصلی و به منظور اجتناب، از تهدید واریانس روش مشترک، آزمون یک عاملی هارمن اجرا شد. از آنجا که در این پژوهش از روش بیشینه درست نمایی برای برآورد پارامترها استفاده شده بود و این روش بر پیشفرض نرمال بودن چندمتغیره داده ها استوار است، ضروری بود تا از برقراری این پیشفرض اطمینان حاصل شود. به سبب نقض نرمال بودن چندمتغیره در مدلهای پژوهش، خودگردان سازی اجرا شد؛ برای بررسی فرضیه ها، نخست با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی، مدل های اندازه گیری پژوهش در نرم افزار amos graphics برآورد و آزمون شدند؛ سپس، از طریق فن رگرسیون چندگانه، داده ها به مدل های معادله ساختاری برازش شدند. برای بررسی مدلهای پژوهش، شش شاخص کا اسکوئر، کا اسکوئر بههنجار شده، برازش افزایشی، برازش تطبیقی، توکر- لوئیس و ریشه دوم مربعات خطای برآورد بررسی و ارزیابی شدند. نتایج محاسبات و آزمون های تکمیلی پژوهش نشان داد در سطح اطمینان 99 درصد، نفاق مدیریت ارشد سازمان قویاً در اعتماد کارکنان به مدیریت ارشد اثر منفی معناداری دارد. نفاق سازمانی، رفتارهای منافقانه مدیریت ارشد سازمان در ارتباطات بین فردی و نفاق روانشناختی مدیریت، در اعتماد کارکنان به ایشان اثر منفی معناداری دارد. به این ترتیب، فرضیات 1 تا 3 پژوهش مورد تأیید واقع شدند. مشخص شد اعتماد کارکنان به مدیریت ارشد سازمان در مقاومت شناختی و عاطفی کارکنان در برابر تغییر اثر معناداری ندارد ولی در مقاومت رفتاری آنها به طور منفی و معنادار موثر است؛ این به معنای رد فرضیات 4 تا 6 پژوهش بود. بر این اساس، چه بسا بتوان ادعا نمود مقاومت رفتاری کارکنان در برابر تغییر نه لزوماً به سبب خود تغییر، بلکه محتملاً به سبب عوامل و مجریان اصلی تغییر (مدیریت ارشد سازمان) است.