توسعه منظور شناسی بین زبانی فراگیران زبان دوم در محیط بالفعل منطقه مجاور رشد

مدل جدید توانش منظور شناسی، توجه بسیاری از پژوهشگران رشته یادگیری زبان دوم را به حوزه کمتر مورد توجه قرار گرفته شده ی منظور شناسی زبان دوم جلب کرده است و این به نوبه خود باعث انجام شدن تحقیقات زیادی راجع به ارزیابی و آموزش منظور شناسی زبان دوم شده است. با این حال به نظر می رسد تحقیقات بیشتری برای کشف کاربردپذیری مدلهای آموزشی منطقه مجاور رشد (زی – پی – دی محور( ارائه شده توسط ویگاتسکی برای آموزش منظور شناسی زبان دوم در محیط منطقه مجاور رشد (محیطی که در آن زی – پی – دی فعال شده است) نیاز است. تا به امروز تحقیقات اندکی انجام شده است که در آنها منطقه مجاور رشد )زی – پی – دی( به عنوان یک طرح یا مدل نوآورانه به طور مستقیم استفاده شده باشد. به علاوه، بیشتر تحقیقات انجام شده که درآن از منطقه مجاور رشد )زی – پی – دی( استفاده شده است، صرفاً مطالعات موردی بر اساس مشاهدات هستند، به همین دلیل نتایج آنها قابل تعمیم نمی باشند. برای جبران این کمبود، تمرکز این تحقیق در مقایسه با مدل تدریس رایج قدیمی، بر مدل تعامل میان دانشجویان در محیطبالفعل منطقه مجاور رشد(زی – پی – دی محور) قرار گرفته است. بدین منظور توسط 1 آزمون تعیین سطح، دانشجویان به دو گروه مساوی شاهد و آزمایش تقسیم شدند. عملکرد دانشجویان توسط آزمون dct، قبل و بعد از آموزش اندازه گیری شد. به منظور بررسی تاثیر محیط بالفعلمنطقه مجاور رشد )زی – پی – دی محور( برای 2 گروه، روش آماری تحلیل هم پراکنش اجرا شد. به علاوه گروه آزمایش خود به 10 گروه 2نفرهی مساوی و غیره مساوی از نظر سطح منظور شناسی زبان تقسیم شد. عملکرد این دانشجویان نیز براساس آزمونmdct اندازه گیری و سپس بر اساس روش آماریmann-whitney u تحلیل شد. تعاملات اجتماعی داخل کلاس دانشجویان نیز در طول جلسات دوره آموزشی ضبط و سپس تحلیل های کیفی به منظور کشف راهبردهای بکار رفته توسط آنها انجام گرفت. نتایج نشان می دهد محیط بالفعلمنطقه مجاور رشد )زی - پی- دی محور( در تسهیل و تسریع توسعه منظور شناسی بین زبانی فراگیران تاثیر معنادار داشته است. با این حال تفاوت معناداری بین عملکرد دانشجویان گروه های مساوی و غیر مساوی گروه آزمایش پیدا نشد. در مجموع نتایج نشانگر اهمیت نقش محیط بالفعل زی – پی- دی محور در توسعه منظور شناسی فراگیران زبان دوم می باشد.