تحلیل جنسیتی اثر سطوح تحصیلات عالی بر میزان دینداری دانشجویان دانشگاه تهران

دین از جمله مهم ترین مفاهیم و از کارکردی ترین مقولات در جامعه بشری است. باتوسعه ی نهادهای مدرن در جوامع در حال توسعه نه تنها نسبت نهاد دین با دیگرنهادهای اجتماعی دستخوش تحول می شود، بلکه مجموعه ی آگاهی های همراه با نهادهای مدرن سطح و شیوه ی دینداری افراد را تغییر می دهد، در این پژوهش دینداری دانشجویان به عنوان یکی از مهم ترین حاملان آگاهی مدرن با توجه به جنسیت آن ها مورد بررسی قرارگرفته است. چارچوب نظری پژوهش مبتنی بر نظریه های معرفت شناسانه ی دورکیم، وبر و پیتربرگر؛ جامعه شناس معاصری که اندیشه ی این متفکران را امتداد داده است، و نظریه های یادگیری، نقش، گارکردگرائی و فمینیست ها در حوزه ی جنسیت می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه تهران در سال تحصیلی 90-91 می باشد. که 24849 نفرهستند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 276 نفر تعیین شده است که با توجه به اهمیت جنسیت در این پژوهش تعداد دانشجویان با نسبت 138 نفر زن و 138 مشخص شده است. رشته ی علوم انسانی با 152 نفر، رشته ی فنی و مهندسی با 89 نفر و رشته ی علوم پایه با 35 نفر کل نمونه ی ما را تشکیل می-دهند. تعداد دانشجویان در مقاطع مختلف به این شکل است: 168 نفر در مقطع کارشناسی و 73 نفر کارشناسی ارشد و 35 نفردر مقطع دکترا. یافته های پژوهش حاکی از این است که میزان دینداری دانشجویان در حد متوسط رو به بالاست. با در نظر گرفتن جنسیت مقطع تحصیلی دانشجویان تأثیری در میزان دینداری آن ها نداشت. اما در صورت کنترل متغیر جنسیت با بالا رفتن میزان تحصیلات دینداری دانشجویان کاهش می یابد. میزان دینداری دانشجویان دختر از همتایان پسر خود بالاتر است. در رشته های تحصیلی مختلف هم میزان دینداری زنان از مردان بالاتر است. جنسیت عاملی تأثیر گذار در تمام ابعاد دینداری می باشد.