بررسی پیکره-محور ترجمه های انگلیسی اسامی الهی در قرآن کریم

پژوهش پیکره- محور حاضر به بررسی نحوه ی ترجمه ی انگلیسی اسامی الهی موجود در قرآن کریم به دست سه مترجم حرفه ای به نام های شاکر (1985)، قرایی (2003) و نیک آیین (2006) پرداخته است. این سه مترجم ترجمه های خود را به ترتیب به صورت های نثر، تقطیعی و شعر ارائه کرده اند. در این پژوهش، ابتدا مسائلی که مترجمین برای رسیدن به بسندگی واژگانی و تعادل معنایی در ترجمه ی اسامی الهی با آن مواجه بوده اند، مورد بحث قرارگرفت. سپس نوع ومیزان راهکارهای اتخاذشده ی هریک از این مترجمین برای حل این مسائل توصیف شد. در نهایت، ثبات در عملکرد مترجمین در ارائه ی معادل ثابت در بافت ها و آیه های مختلف قرآن کریم بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد که فشردگی واژگانی و معنایی اسامی الهی در زبان اصلی(عربی) و تاثیرات و معانی ضمنی آن ها، مساله ی اصلی در ترجمه ی این اسامی بوده است. همچنین مشخص شد که که پربسامدترین راهکار به کار گرفته شده توسط شاکر که ترجمه ی خود را به صورت نثر ارائه کرده بود، «هم معنایی» و پربسامدترین راهکار به کار گرفته شده توسط قرایی که ترجمه ی خود را به صورت تقطیعی ارائه کرده بود، «گسترش واژگانی» بوده است. اما نیک آیین که ترجمه ی خود را به صورت شعر ارائه کرده بود، از هر دو راهکار به عنوان پربسامدترین راهکارهای خود، تقریبا به یک اندازه بهره برده است. در مورد ثبات در معادل یابی نیز قرایی باثبات ترین مترجم و نیک آیین کم ثبات ترین مترجم در ارائه ی معادل های یکسان شناخته شد. شاکر نیز بین این دو کران قرار گرفت.