حل و بررسی مدل پویا برای مسئله مکانیابی میانه محور با تخصیص چندگانه

مسئله مکان یابی میانه محور با تخصیص چندگانه از نوع مسایل مکان یابی در کلاس np-hard است به طوری که شامل جانمائی تسهیلات محور و تخصیص گره های غیرمحور به محورها است چنانکه هزینه های کل حمل و نقل و جانمائی محور حداقل گردد. اغلب رویکردهای موجود در مسئله مکان یابی محور در حوزه طراحی شبکه حمل و نقل هوایی، محدود به محیط ثابت و قطعی هستند. به هر حال، تقاضا در شبکه حمل و نقل هوایی معمولا به صورت فصلی تغییر می کند. در این تحقیق، مدل هایی برای مکان یابی میانه محور در محیط تغییرات پویای جریان در افق زمانی برنامه ریزی معرفی شده است. بدنه اصلی این تحقیق به دو بخش عمده تقسیم شده است. در بخش اول این تحقیق، حالت پویا از مسئله مکان یابی میانه محور با تخصیص چندگانه و بدون محدودیت ظرفیت مطالعه می شود. هدف اصلی در این مدل یافتن زمان و مکان بهینه برای جانمایی محورها و تخصیص مشتریان به محورها است به طوری که مجموع کل هزینه ها در افق زمانی محدود و گسسته، حداقل شود. مدل با استفاده از الگوریتم شبیه سازی تبرید حل شده است و آزمایش عددی این مدل با استفاده از داده های شبکه حمل و نقل هوایی ایران بر مبنای تعداد مسافران جابجا شده، انجام شده که حاکی از عملکرد مطلوب و نزدیک به بهینه این روش حل می باشد. نتایج بدست آمده از حل مدل نشان می دهد که تشکیل شبکه پویا در مقایسه با حالت ایستا، هزینه کمتری در پی خواهد داشت و هرچه تعداد دوره های زمانی در حالت پویا بیشتر شود، روند بهبود (کاهش هزینه ها) ادامه پیدا می کند. بخش دوم این تحقیق شامل دو مدل مکان یابی میانه محور با محدودیت ظرفیت برای محورها است که در آن باز و بسته شدن محورها در افق برنامه ریزی مجاز است و هدف در این مسئله، یافتن مکان بهینه برای محورها و تخصیص گره های مشتری به محورها در هر دوره زمانی است به طوری که تقاضای مشتریان در افق زمانی تغییر می کند ولی ظرفیت محورها و هزینه های ثابت در افق برنامه ریزی ثابت و معلوم است. در این دو مدل هزینه کل از جمله هزینه حمل و نقل و هزینه های تاسیس و حذف محورها حداقل می شود. مدل اول مسئله تخصیص چندگانه و مدل دوم مسئله تخصیص یگانه است. برای حل این مدل ها از الگوریتم شبیه سازی تبرید بکار رفته در فصل سوم استفاده شده است. تحلیل حساسیت برای هزینه های ثابت و مقدار ظرفیت در گره ها انجام شد و مقادیر مناسب و مطلوب برای آنها پیشنهاد شد. پس ار آن، نتایج دو مسئله تخصیص چندگانه و یگانه با یکدیگر مقایسه شدند. همچنین، نشان داده شد که در شرایط ظرفیت بی نهایت برای محورها و با مقدار مطلوب برای هزینه های تاسیس و حذف محورها، مدل اول بخش دوم دقیقا معادل با مدل بخش اول این تحقیق است.