بررسی نقش شرم و احساس گناه در اعتیادپذیری دانشجویان کارشناسی دانشگاه های دولتی شهر تهران

مطالعات فراوان نشان داده است که در کنار افراد وابسته به یکی از انواع مواد مخدر تعداد قابل توجهی از افراد را می توان یافت که از نظر شخصیتی و هیجانی مستعد اعتیاد به مواد مخدرند. این پژوهش به منظور بررسی رابطه بین شرم و احساس گناه با اعتیادپذیری در نوجوانان و نیز امکان پیش بینی اعتیادپذیری با استفاده از هیجانات خودآگاهی چون شرم و احساس گناه انجام شده است. شرکت کنندگان در این پژوهش 140 دانشجوی دختر و پسر کارشناسی دانشگاه‎های دولتی شهر تهران بودند که به روش خوشه‎ای چند مرحله ای انتخاب گردیدند.جهت سنجش اعتیادپذیری از پرسشنامه آمادگی برای اعتیاد دارای سه خرده مقیاس آمادگی اعتیاد(aps)، اعتراف به اعتیاد(aas) و گرایش به الکلیسم(mac-r)، همچنین برای اندازه‎گیری شرم و احساس گناه از آزمون عاطفه خودآگاه (tosca-??) استفاده شد. بین شرم و اعتیادپذیری در هیچ یک از خرده مقیاس ها رابطه‎ای مشاهده نشد. احساس گناه با آمادگی اعتیاد(aps) رابطه مثبت معنی‎دار و با اعتراف به اعتیاد(aas) رابطه منفی و معنی‎دار داشت. نتایج نشان داد متغیر احساس گناه نزدیک به 6 درصد از واریانس اعتیادپذیری را پیش بینی می کند (01/0=sig) و نزدیک به 4 درصد از واریانس پذیرش اعتیاد توسط احساس گناه پیش بینی می شود (05/0=sig). ). بین دختران و پسران در نمرات آمادگی اعتیاد، پذیرش اعتیاد، گرایش به الکلیسم و شرم تفاوت معناداری یافت نشد. در متغیر احساس گناه بین دختران و پسران تفاوت معنادار وجود داشت و میانگین نمرات دختران به طور معنادار از نمرات پسران بالاتر بود (95/0=sig).